Aeneid
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- et patrio Andromachen iterum cessisse marito.
- Obstipui, miroque incensum pectus amore,
- compellare virum et casus cognoscere tantos.
- Progredior portu, classis et litora linquens,
- sollemnis cum forte dapes et tristia dona
- ante urbem in luco falsi Simoentis ad undam
- libabat cineri Andromache, Manisque vocabat
- Hectoreum ad tumulum, viridi quem caespite inanem
- et geminas, causam lacrimis, sacraverat aras.
- Ut me conspexit venientem et Troïa circum
- arma amens vidit, magnis exterrita monstris
- deriguit visu in medio, calor ossa reliquit;
- labitur, et longo vix tandem tempore fatur:
- Verane te facies, verus mihi nuntius adfers,
- nate dea? Vivisne, aut, si lux alma recessit,
- Hector ubi est? Dixit, lacrimasque effudit et omnem
- implevit clamore locum. Vix pauca furenti
- subicio, et raris turbatus vocibus hisco:
- Vivo equidem, vitamque extrema per omnia duco;
- ne dubita, nam vera vides.