Georgics

Virgil

Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.

  1. Ipse, velut stabuli custos in montibus olim,
  2. vesper ubi e pastu vitulos ad tecta reducit,
  3. auditisque lupos acuunt balatibus agni,
  4. considit scopulo medius numerumque recenset.
  5. Cuius Aristaeo quoniam est oblata facultas,
  6. vix defessa senem passus componere membra
  7. cum clamore ruit magno manicisque iacentem
  8. occupat. Ille suae contra non immemor artis
  9. omnia transformat sese in miracula rerum,
  10. ignemque horribilemque feram fluviumque liquentem.
  11. Verum ubi nulla fugam reperit fallacia, victus
  12. in sese redit atque hominis tandem ore locutus:
  13. “Nam quis te, iuvenum confidentissime, nostras
  14. iussit adire domos? Quidve hinc petis?” inquit. At ille:
  15. “Scis, Proteu, scis ipse; neque est te fallere quicquam
  16. sed tu desine velle. Deum praecepta secuti
  17. venimus hinc lapsis quaesitum oracula rebus.”
  18. Tantum effatus. Ad haec vates vi denique multa
  19. ardentes oculos intorsit lumine glauco
  20. et graviter frendens sic fatis ora resolvit.