Eclogues
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- cantantes ut eamus, ego hoc te fasce levabo.
- Desine plura, puer, et quod nunc instat agamus:
- carmina tum melius, cum venerit ipse, canemus.
- Extremum hunc, Arethusa, mihi concede laborem:
- pauca meo Gallo, sed quae legat ipsa Lycoris,
- carmina sunt dicenda. neget quis carmina Gallo?
- sic tibi, cum fluctus subterlabere Sicanos,
- Doris amara suam non intermisceat undam.
- incipe; sollicitos Galli dicamus amores,
- dum tenera attondent simae virgulta capellae.
- non canimus surdis; respondent omnia silvae.
- Quae nemora, aut qui vos saltus habuere, puellae
- Naides, indigno cum Gallus amore peribat?
- nam neque Parnasi vobis iuga, nam neque Pindi
- ulla moram fecere, neque Aoniae Aganippe.
- Illum etiam lauri, etiam flevere myricae.
- Pinifer illum etiam sola sub rupe iacentem
- Maenalus, et gelidi fleverunt saxa Lycaei.
- Stant et oves circum;—nostri nec poenitet illas,
- nec te poeniteat pecoris, divine poeta;—
- et formosus ovis ad flumina pavit Adonis;
- venit et upilio; tardi venere subulci;
- uvidus hiberna venit de glande Menalcas.
- Omnes “Unde amor iste” rogant “tibi?” Venit Apollo:
- “Galle, quid insanis?” inquit; “tua cura Lycoris
- perque nives alium perque horrida castra secuta est.”
- Venit et agresti capitis Silvanus honore,
- florentis ferulas et grandia lilia quassans.
- Pan deus Arcadiae venit, quem vidimus ipsi
- sanguineis ebuli bacis minioque rubentem.
- “Ecquis erit modus?” inquit; “Amor non talia curat;
- nec lacrimis crudelis Amor, nec gramina rivis,
- nec cytiso saturantur apes, nec fronde capellae.”
- Tristis at ille: “Tamen cantabitis, Arcades,” inquit
- “montibus haec vestris: soli cantare periti
- Arcades. O mihi tum quam molliter ossa quiescant,
- vestra meos olim si fistula dicat amores!
- Atque utinam ex vobis unus, vestrique fuissem
- aut custos gregis, aut maturae vinitor uvae!
- Certe, sive mihi Phillis, sive esset Amyntas,