Eclogues
Virgil
Vergil. The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. Greenough, J.B., editor. Boston: Ginn and Company, 1881.
- Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
- Maenalus argutumque nemus pinosque loquentis
- semper habet; semper pastorum ille audit amores,
- Panaque, qui primus calamos non passus inertis.
- Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
- Mopso Nisa datur: quid non speremus amantes?
- Iungentur iam grypes equis, aevoque sequenti
- cum canibus timidi venient ad pocula dammae.
- Mopse, novas incide faces: tibi ducitur uxor;
- sparge, marite, nuces: tibi deserit Hesperus Oetam.
- Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
- O digno coniuncta viro, dum despicis omnes,
- dumque tibi est odio mea fistula, dumque capellae,
- hirsutumque supercilium promissaque barba,
- nec curare deum credis mortalia quemquam!
- Incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus.
- Saepibus in nostris parvam te roscida mala—
- dux ego vester eram—vidi cum matre legentem.
- Alter ab undecimo tum me iam acceperat annus;
- iam fragilis poteram ab terra contingere ramos.
- Ut vidi, ut perii! Ut me malus abstulit error!
- Effer aquam, et molli cinge haec altaria vitta,
- verbenasque adole pinguis et mascula tura,
- coniugis ut magicis sanos avertere sacris
- experiar sensus nihil hic nisi carmina desunt.
- te, Moeri, pedes? an, quo via ducit, in urbem?
- O Lycida, vivi pervenimus, advena nostri
- (quod numquam veriti sumus) ut possessor agelli
- diceret: “Haec mea sunt; veteres migrate coloni!”
- nunc victi, tristes, quoniam Fors omnia versat,
- hos illi—quod nec vertat bene—mittimus haedos.
- Certe equidem audieram, qua se subducere colles
- incipiunt, mollique iugum demittere clivo,
- usque ad aquam et veteres (iam fracta cacumina) fagos
- omnia carminibus vestrum servasse Menalcan.
- Audieras, et fama fuit; sed carmina tantum
- nostra valent, Lycida, tela inter Martia, quantum
- Chaonias dicunt aquila veniente columbas.
- quod nisi me quacumque novas incidere lites