De Rerum Natura

Lucretius

-

  1. corporibus nostris extrinsecus insinuatas,
  2. quod fieri totum contra manifesta docet res
  3. ita conexa est per venas viscera nervos
  4. ossaque, uti dentes quoque sensu participentur;
  5. morbus ut indicat et gelidai stringor aquai
  6. et lapis oppressus subitis e frugibus
  7. nec, tam contextae cum sint, exire videntur
  8. incolumes posse et salvas exsolvere sese
  9. omnibus e nervis atque ossibus articulisque,
  10. quod si forte putas extrinsecus insinuatam
  11. permanare animam nobis per membra solere,
  12. tanto quique magis cum corpore fusa peribit;
  13. quod permanat enim, dissolvitur, interit ergo;
  14. dispertitur enim per caulas corporis omnis.
  15. ut cibus, in membra atque artus cum diditur omnis,
  16. disperit atque aliam naturam sufficit ex se,
  17. sic anima atque animus quamvis est integra recens in
  18. corpus eunt, tamen in manando dissoluuntur,
  19. dum quasi per caulas omnis diduntur in artus
  20. particulae quibus haec animi natura creatur,
  21. quae nunc in nostro dominatur corpore nata
  22. ex illa quae tunc periit partita per artus.
  23. quapropter neque natali privata videtur
  24. esse die natura animae nec funeris expers.
  25. Semina praeterea linquontur necne animai
  26. corpore in exanimo? quod si lincuntur et insunt,
  27. haut erit ut merito inmortalis possit haberi,
  28. partibus amissis quoniam libata recessit.
  29. sin ita sinceris membris ablata profugit,
  30. ut nullas partis in corpore liquerit ex se,
  31. unde cadavera rancenti iam viscere vermes
  32. expirant atque unde animantum copia tanta
  33. exos et exanguis tumidos perfluctuat artus?
  34. quod si forte animas extrinsecus insinuari?
  35. vermibus et privas in corpora posse venire
  36. credis nec reputas cur milia multa animarum
  37. conveniant unde una recesserit, hoc tamen est ut
  38. quaerendum videatur et in discrimen agendum,
  39. utrum tandem animae venentur semina quaeque
  40. vermiculorum ipsaeque sibi fabricentur ubi sint,
  41. an quasi corporibus perfectis insinuentur.
  42. at neque cur faciant ipsae quareve laborent
  43. dicere suppeditat. neque enim, sine corpore cum sunt,
  44. sollicitae volitant morbis alguque fameque;
  45. corpus enim magis his vitiis adfine laborat,
  46. et mala multa animus contage fungitur eius.
  47. sed tamen his esto quamvis facere utile corpus,
  48. cum subeant; at qua possint via nulla videtur.
  49. haut igitur faciunt animae sibi corpora et artus.
  50. nec tamen est ut qui cum perfectis insinuentur
  51. corporibus; neque enim poterunt suptiliter esse
  52. conexae neque consensu contagia fient.
  53. Denique cur acris violentia triste leonum
  54. seminium sequitur, volpes dolus, et fuga cervos?
  55. a patribus datur et a patrius pavor incitat artus,
  56. et iam cetera de genere hoc cur omnia membris
  57. ex ineunte aevo generascunt ingenioque,
  58. si non, certa suo quia semine seminioque
  59. vis animi pariter crescit cum corpore quoque?
  60. quod si inmortalis foret et mutare soleret
  61. corpora, permixtis animantes moribus essent,
  62. effugeret canis Hyrcano de semine saepe
  63. cornigeri incursum cervi tremeretque per auras
  64. accipiter fugiens veniente columba,
  65. desiperent homines, saperent fera saecla ferarum.
  66. illud enim falsa fertur ratione, quod aiunt
  67. inmortalem animam mutato corpore flecti;
  68. quod mutatur enim, dissolvitur, interit ergo;
  69. traiciuntur enim partes atque ordine migrant;
  70. quare dissolui quoque debent posse per artus,
  71. denique ut intereant una cum corpore cunctae.
  72. sin animas hominum dicent in corpora semper
  73. ire humana, tamen quaeram cur e sapienti
  74. stulta queat fieri, nec prudens sit puer ullus,
  75. si non, certa suo quia semine seminioque
  76. nec tam doctus equae pullus quam fortis equi vis.
  77. scilicet in tenero tenerascere corpore mentem
  78. confugient. quod si iam fit, fateare necessest
  79. mortalem esse animam, quoniam mutata per artus
  80. tanto opere amittit vitam sensumque priorem.
  81. quove modo poterit pariter cum corpore quoque
  82. confirmata cupitum aetatis tangere florem
  83. vis animi, nisi erit consors in origine prima?
  84. quidve foras sibi vult membris exire senectis?
  85. an metuit conclusa manere in corpore putri
  86. et domus aetatis spatio ne fessa vetusto
  87. obruat? at non sunt immortali ulla pericla.
  88. Denique conubia ad Veneris partusque ferarum
  89. esse animas praesto deridiculum esse videtur,
  90. expectare immortalis mortalia membra
  91. innumero numero certareque praeproperanter
  92. inter se quae prima potissimaque insinuetur;
  93. si non forte ita sunt animarum foedera pacta,
  94. ut quae prima volans advenerit insinuetur
  95. prima neque inter se contendant viribus hilum.
  96. Denique in aethere non arbor, non aequore in alto
  97. nubes esse queunt nec pisces vivere in arvis
  98. nec cruor in lignis neque saxis sucus inesse.
  99. certum ac dispositumst ubi quicquid crescat et insit.
  100. sic animi natura nequit sine corpore oriri
  101. sola neque a nervis et sanguine longius esse.
  102. quod si posset enim, multo prius ipsa animi vis
  103. in capite aut umeris aut imis calcibus esse
  104. posset et innasci quavis in parte soleret,
  105. tandem in eodem homine atque in eodem vase manere.
  106. quod quoniam nostro quoque constat corpore certum
  107. dispositumque videtur ubi esse et crescere possit