De Rerum Natura
Lucretius
-
- re veraque metus hominum curaeque sequaces
- nec metuunt sonitus armorum nec fera tela
- audacterque inter reges rerumque potentis
- versantur neque fulgorem reverentur ab auro
- nec clarum vestis splendorem purpureai,
- quid dubitas quin omnis sit haec rationis potestas,
- omnis cum in tenebris praesertim vita laboret?
- nam vel uti pueri trepidant atque omnia caecis
- in tenebris metuunt, sic nos in luce timemus
- inter dum, nihilo quae sunt metuenda magis quam
- quae pueri in tenebris pavitant finguntque futura.
- hunc igitur terrorem animi tenebrasque necessest
- non radii solis neque lucida tela diei
- discutiant, sed naturae species ratioque.
- Nunc age, quo motu genitalia materiai
- corpora res varias gignant genitasque resolvant
- et qua vi facere id cogantur quaeque sit ollis
- reddita mobilitas magnum per inane meandi,
- expediam: tu te dictis praebere memento.
- nam certe non inter se stipata cohaeret
- materies, quoniam minui rem quamque videmus
- et quasi longinquo fluere omnia cernimus aevo
- ex oculisque vetustatem subducere nostris,
- cum tamen incolumis videatur summa manere
- propterea quia, quae decedunt corpora cuique,
- unde abeunt minuunt, quo venere augmine donant.
- illa senescere, at haec contra florescere cogunt,
- nec remorantur ibi. sic rerum summa novatur
- semper, et inter se mortales mutua vivunt.
- augescunt aliae gentes, aliae minuuntur,
- inque brevi spatio mutantur saecla animantum
- et quasi cursores vitai lampada tradunt.
- Si cessare putas rerum primordia posse
- cessandoque novos rerum progignere motus,
- avius a vera longe ratione vagaris.
- nam quoniam per inane vagantur, cuncta necessest
- aut gravitate sua ferri primordia rerum
- aut ictu forte alterius. nam cum cita saepe
- obvia conflixere, fit ut diversa repente
- dissiliant; neque enim mirum, durissima quae sint
- ponderibus solidis neque quicquam a tergibus obstet.
- et quo iactari magis omnia materiai
- corpora pervideas, reminiscere totius imum
- nil esse in summa, neque habere ubi corpora prima
- consistant, quoniam spatium sine fine modoquest
- inmensumque patere in cunctas undique partis
- pluribus ostendi et certa ratione probatumst.
- quod quoniam constat, ni mirum nulla quies est
- reddita corporibus primis per inane profundum,
- sed magis adsiduo varioque exercita motu
- partim intervallis magnis confulta resultant,
- pars etiam brevibus spatiis vexantur ab ictu.
- et quae cumque magis condenso conciliatu
- exiguis intervallis convecta resultant,
- indupedita suis perplexis ipsa figuris,
- haec validas saxi radices et fera ferri
- corpora constituunt et cetera de genere horum.
- paucula quae porro magnum per inane vagantur,
- cetera dissiliunt longe longeque recursant
- in magnis intervallis; haec aera rarum
- sufficiunt nobis et splendida lumina solis.
- multaque praeterea magnum per inane vagantur,
- conciliis rerum quae sunt reiecta nec usquam
- consociare etiam motus potuere recepta.
- Cuius, uti memoro, rei simulacrum et imago
- ante oculos semper nobis versatur et instat.
- contemplator enim, cum solis lumina cumque
- inserti fundunt radii per opaca domorum:
- multa minuta modis multis per inane videbis
- corpora misceri radiorum lumine in ipso
- et vel ut aeterno certamine proelia pugnas
- edere turmatim certantia nec dare pausam,
- conciliis et discidiis exercita crebris;
- conicere ut possis ex hoc, primordia rerum
- quale sit in magno iactari semper inani.
- dum taxat, rerum magnarum parva potest res
- exemplare dare et vestigia notitiai.
- Hoc etiam magis haec animum te advertere par est
- corpora quae in solis radiis turbare videntur,
- quod tales turbae motus quoque materiai
- significant clandestinos caecosque subesse.
- multa videbis enim plagis ibi percita caecis
- commutare viam retroque repulsa reverti
- nunc huc nunc illuc in cunctas undique partis.
- scilicet hic a principiis est omnibus error.
- prima moventur enim per se primordia rerum,
- inde ea quae parvo sunt corpora conciliatu
- et quasi proxima sunt ad viris principiorum,
- ictibus illorum caecis inpulsa cientur,
- ipsaque proporro paulo maiora lacessunt.
- sic a principiis ascendit motus et exit
- paulatim nostros ad sensus, ut moveantur
- illa quoque, in solis quae lumine cernere quimus
- nec quibus id faciant plagis apparet aperte.
- Nunc quae mobilitas sit reddita materiai
- corporibus, paucis licet hinc cognoscere, Memmi.
- primum aurora novo cum spargit lumine terras
- et variae volucres nemora avia pervolitantes
- aera per tenerum liquidis loca vocibus opplent,
- quam subito soleat sol ortus tempore tali
- convestire sua perfundens omnia luce,
- omnibus in promptu manifestumque esse videmus.
- at vapor is, quem sol mittit, lumenque serenum
- non per inane meat vacuum; quo tardius ire
- cogitur, aerias quasi dum diverberat undas;
- nec singillatim corpuscula quaeque vaporis
- sed complexa meant inter se conque globata;