De Rerum Natura
Lucretius
-
- in terras igitur quoque solis vergitur ardor.
- transversosque volare per imbris fulmina cernis,
- nunc hinc nunc illinc abrupti nubibus ignes
- concursant; cadit in terras vis flammea volgo.
- Illud in his quoque te rebus cognoscere avemus,
- corpora cum deorsum rectum per inane feruntur
- ponderibus propriis, incerto tempore ferme
- incertisque locis spatio depellere paulum,
- tantum quod momen mutatum dicere possis.
- quod nisi declinare solerent, omnia deorsum
- imbris uti guttae caderent per inane profundum
- nec foret offensus natus nec plaga creata
- principiis; ita nihil umquam natura creasset.
- Quod si forte aliquis credit graviora potesse
- corpora, quo citius rectum per inane feruntur,
- incidere ex supero levioribus atque ita plagas
- gignere, quae possint genitalis reddere motus,
- avius a vera longe ratione recedit.
- nam per aquas quae cumque cadunt atque aera rarum,
- haec pro ponderibus casus celerare necessest
- propterea quia corpus aquae naturaque tenvis
- aeris haud possunt aeque rem quamque morari,
- sed citius cedunt gravioribus exsuperata;
- at contra nulli de nulla parte neque ullo
- tempore inane potest vacuum subsistere rei,
- quin, sua quod natura petit, concedere pergat;
- omnia qua propter debent per inane quietum
- aeque ponderibus non aequis concita ferri.
- haud igitur poterunt levioribus incidere umquam
- ex supero graviora neque ictus gignere per se,
- qui varient motus, per quos natura gerat res.
- quare etiam atque etiam paulum inclinare necessest
- corpora; nec plus quam minimum, ne fingere motus
- obliquos videamur et id res vera refutet.
- namque hoc in promptu manifestumque esse videmus,
- pondera, quantum in se est, non posse obliqua meare,
- ex supero cum praecipitant, quod cernere possis;
- sed nihil omnino recta regione viai
- declinare quis est qui possit cernere sese?
- Denique si semper motu conectitur omnis
- et vetere exoritur motus novus ordine certo
- nec declinando faciunt primordia motus
- principium quoddam, quod fati foedera rumpat,
- ex infinito ne causam causa sequatur,
- libera per terras unde haec animantibus exstat,
- unde est haec, inquam, fatis avolsa voluntas,
- per quam progredimur quo ducit quemque voluptas,
- declinamus item motus nec tempore certo
- nec regione loci certa, sed ubi ipsa tulit mens?
- nam dubio procul his rebus sua cuique voluntas
- principium dat et hinc motus per membra rigantur.
- nonne vides etiam patefactis tempore puncto
- carceribus non posse tamen prorumpere equorum
- vim cupidam tam de subito quam mens avet ipsa?
- omnis enim totum per corpus materiai
- copia conciri debet, concita per artus
- omnis ut studium mentis conixa sequatur;
- ut videas initum motus a corde creari
- ex animique voluntate id procedere primum,
- inde dari porro per totum corpus et artus.
- nec similest ut cum inpulsi procedimus ictu
- viribus alterius magnis magnoque coactu;
- nam tum materiem totius corporis omnem
- perspicuumst nobis invitis ire rapique,
- donec eam refrenavit per membra voluntas.
- iamne vides igitur, quamquam vis extera multos
- pellat et invitos cogat procedere saepe
- praecipitesque rapi, tamen esse in pectore nostro
- quiddam quod contra pugnare obstareque possit?
- cuius ad arbitrium quoque copia materiai
- cogitur inter dum flecti per membra per artus
- et proiecta refrenatur retroque residit.
- quare in seminibus quoque idem fateare necessest,
- esse aliam praeter plagas et pondera causam
- motibus, unde haec est nobis innata potestas,
- de nihilo quoniam fieri nihil posse videmus.
- pondus enim prohibet ne plagis omnia fiant
- externa quasi vi; sed ne res ipsa necessum
- intestinum habeat cunctis in rebus agendis
- et devicta quasi cogatur ferre patique,
- id facit exiguum clinamen principiorum
- nec regione loci certa nec tempore certo.
- Nec stipata magis fuit umquam materiai
- copia nec porro maioribus intervallis;
- nam neque adaugescit quicquam neque deperit inde.
- qua propter quo nunc in motu principiorum
- corpora sunt, in eodem ante acta aetate fuere
- et post haec semper simili ratione ferentur,
- et quae consuerint gigni gignentur eadem
- condicione et erunt et crescent vique valebunt,
- quantum cuique datum est per foedera naturai.
- nec rerum summam commutare ulla potest vis;
- nam neque quo possit genus ullum materiai
- effugere ex omni quicquam est extra, neque in omne
- unde coorta queat nova vis inrumpere et omnem