Academica

itaque Arcesilas negabat esse quicquam quod sciri posset, ne illud quidem ipsum quod Socrates sibi reliquisset, ut nihil scire se sciret;[*](ut ... sciret om. *dn, cf. p. 7, 12 ) sic omnia latere censebat[*](censebat s -bant *g*d ) in occulto neque esse quicquam quod cerni aut intellegi posset;[*](possit *d ) quibus de causis nihil oportere neque profiteri neque affirmare quemquam[*](quamquam p 1?sm ) neque assensione[*](assertione *d ) approbare, cohibereque semper et ab omni lapsu continere temeritatem, quae tum[*](tum p 2 s ) [*](cum *g*d ) esset insignis cum[*](tum sg m x ) aut falsa aut incognita res approbaretur, neque hoc quicquam esse[*](esse s esset *g*d (in ras. p)) turpius quam cognitioni et perceptioni assensionem[*](assertionem *d assessionem f ) approbationemque praecurrere. huic rationi quod erat consentaneum faciebat, ut contra omnium sententias disserens[*](disserens de sua *g dies iam *d ) de sua plerosque[*](plerumque n pleresque gf pleros *d ) deduceret,[*](deduceret et efficeret Pl. ) ut cum in eadem re paria contrariis in partibus momenta rationum invenirentur facilius ab utraque parte assensio[*](ascensio mnf assertio *d ) sustineretur.

Hanc Academiam novam appellant, quae mihi vetus videtur, si quidem Platonem ex illa vetere numeramus, cuius in libris nihil affirmatur et in utramque partem multa disseruntur,