Academica

Cicero, Marcus Tullius

Cicero. M. Tulli Ciceronis. Scripta Quae Manserunt Omnia. Plasberg, Otto, editor. Leipzig: Teubner, 1908.

Tum ille: 'Istuc quidem considerabo, nec vero sine te. sed de te ipso quid est' inquit

quod audio?

Quanam
inquam
de re?

[*](VA.)

Relictam a te veterem Academiam
[*](Academiam Bentl. iam *g*d ) inquit,
tractari autem novam.

Quid ergo
inquam
Antiocho id magis licuerit nostro familiari, remigrare in domum veterem e nova, quam nobis in novam e vetere? certe enim recentissima quaeque sunt correcta et emendata maxime. quamquam Antiochi magister Philo,[*](pholo *g ) magnus vir ut tu existimas[*](estimas vel ex(s)t- *g ) ipse, †negaret[*](negat Dav. negare solet Pl. ) in libris, quod coram etiam ex ipso audiebamus, duas Academias esse, erroremque eorum qui ita putarent coarguit.

[*](VA.)

Est
inquit
ut dicis; sed ignorare te non arbitror quae contra Philonis Antiochus scripserit.
[*](scripsit gf )

[*](CIC.)

Immo vero et ista[*](ista s -am *g*d ) et totam veterem Academiam, a qua absum tam[*](absum tam x -iam g 2 ) [*](absuntam n absumptam pmn 1 ) [*](ass- wg 1 f ) diu, renovari a te nisi molestum est velim
, et simul
adsidamus
inquam
si videtur.

[*](VA.)

Sane istuc[*](istud *dn ) quidem
[*](quid est px ) inquit,
sum enim admodum infirmus. sed videamus idemne Attico placeat fieri a me quod te velle video.

Mihi vero
ille;
quid est enim quod malim quam ex Antiocho iam pridem audita recordari et simul videre satisne ea commode dici possint Latine?

Quae cum essent[*](essent gs ) [*](sint *g*d sunt s del. Gul. ) dicta, in conspectu consedimus omnes.

p.7

Tum Varro ita exorsus est: 'Socrates mihi videtur, id quod constat inter omnes, primus a rebus occultis et ab ipsa natura involutis, in quibus[*](omnibus *d ) omnes ante eum philosophi occupati fuerunt, avocavisse philosophiam et ad vitam communem adduxisse, ut de virtutibus et de vitiis omninoque de[*](de1 om. *d ) bonis rebus et malis quaereret, caelestia autem vel procul esse a nostra cognitione censeret vel, si maxime cognita essent, nihil tamen ad bene vivendum.

hic in omnibus fere sermonibus, qui ab is qui illum audierunt perscripti varie copioseque[*](que om. px ) sunt, ita disputat ut nihil affirmet ipse refellat alios, nihil se scire dicat nisi id ipsum, eoque praestare ceteris,[*](pr. se m; praestarem p 1 (ceteris in ras.)) quod illi quae nesciant scire se putent,[*](putent *dn -ant *g ) ipse se nihil scire id unum sciat, ob eamque rem se[*](se rem *g ) arbitrari ab Apolline omnium sapientissimum esse dictum, quod haec esset una hominis[*](omnis *d. cf. Plato apol. 23 A Lact. ira 1, 6 s. epit. 35, 5 ) sapientia, non arbitrari sese[*](se gf ) scire quod nesciat. quae cum diceret constanter et in ea sententia permaneret, omnis eius oratio tantum[*](tantum Dav. ad Lact. epit. 37 tam *g*d tamen vel tum s ) in virtute laudanda et in hominibus[*](hom. omnibus *d o. h. s ) ad virtutis studium cohortandis consumebatur, ut e Socraticorum libris maximeque Platonis intellegi potest.