Academica

Cicero, Marcus Tullius

Cicero. M. Tulli Ciceronis. Scripta Quae Manserunt Omnia. Plasberg, Otto, editor. Leipzig: Teubner, 1908.

Ego autem Varro[*](a. V. Pl. autem *d uarro *g ) (dicam enim ut res est), dum me ambitio dum honores dum causae, dum rei publicae non solum cura sed quaedam etiam procuratio multis officiis implicatum et constrictum tenebat, animo[*](animo om. *d ) haec inclusa habebam et ne obsolescerent renovabam cum licebat legendo; nunc vero et fortunae gravissimo percussus[*](perculsus x Lb. ) vulnere et[*](et om. *g ) administratione rei publicae liberatus doloris medicinam a philosophia peto et otii oblectationem hanc honestissimam iudico. aut enim huic aetati hoc maxime aptum est, aut his rebus si quas dignas laude gessimus hoc in primis consentaneum, aut etiam ad nostros cives erudiendos nihil utilius, aut si haec ita non sunt nihil aliud video quod agere possimus.

Brutus quidem noster excellens omni genere laudis sic philosophiam Latinis litteris persequitur nihil

p.6
ut[*](ut in *g (ut nihil in g)) isdem de rebus Graeca[*](Graecia *d ) desideres;[*](desideres Ald. nep. -et *g*d ) et eandem quidem sententiam sequitur quam tu, nam Aristum Athenis[*](athetus p ) audivit aliquamdiu, cuius tu fratrem[*](fratrem tu *g ) Antiochum. quam ob rem da quaeso te huic etiam generi litterarum.”

Tum ille: 'Istuc quidem considerabo, nec vero sine te. sed de te ipso quid est' inquit

quod audio?

Quanam
inquam
de re?

[*](VA.)

Relictam a te veterem Academiam
[*](Academiam Bentl. iam *g*d ) inquit,
tractari autem novam.

Quid ergo
inquam
Antiocho id magis licuerit nostro familiari, remigrare in domum veterem e nova, quam nobis in novam e vetere? certe enim recentissima quaeque sunt correcta et emendata maxime. quamquam Antiochi magister Philo,[*](pholo *g ) magnus vir ut tu existimas[*](estimas vel ex(s)t- *g ) ipse, †negaret[*](negat Dav. negare solet Pl. ) in libris, quod coram etiam ex ipso audiebamus, duas Academias esse, erroremque eorum qui ita putarent coarguit.

[*](VA.)

Est
inquit
ut dicis; sed ignorare te non arbitror quae contra Philonis Antiochus scripserit.
[*](scripsit gf )

[*](CIC.)

Immo vero et ista[*](ista s -am *g*d ) et totam veterem Academiam, a qua absum tam[*](absum tam x -iam g 2 ) [*](absuntam n absumptam pmn 1 ) [*](ass- wg 1 f ) diu, renovari a te nisi molestum est velim
, et simul
adsidamus
inquam
si videtur.

[*](VA.)

Sane istuc[*](istud *dn ) quidem
[*](quid est px ) inquit,
sum enim admodum infirmus. sed videamus idemne Attico placeat fieri a me quod te velle video.

Mihi vero
ille;
quid est enim quod malim quam ex Antiocho iam pridem audita recordari et simul videre satisne ea commode dici possint Latine?

Quae cum essent[*](essent gs ) [*](sint *g*d sunt s del. Gul. ) dicta, in conspectu consedimus omnes.

p.7

Tum Varro ita exorsus est: 'Socrates mihi videtur, id quod constat inter omnes, primus a rebus occultis et ab ipsa natura involutis, in quibus[*](omnibus *d ) omnes ante eum philosophi occupati fuerunt, avocavisse philosophiam et ad vitam communem adduxisse, ut de virtutibus et de vitiis omninoque de[*](de1 om. *d ) bonis rebus et malis quaereret, caelestia autem vel procul esse a nostra cognitione censeret vel, si maxime cognita essent, nihil tamen ad bene vivendum.

hic in omnibus fere sermonibus, qui ab is qui illum audierunt perscripti varie copioseque[*](que om. px ) sunt, ita disputat ut nihil affirmet ipse refellat alios, nihil se scire dicat nisi id ipsum, eoque praestare ceteris,[*](pr. se m; praestarem p 1 (ceteris in ras.)) quod illi quae nesciant scire se putent,[*](putent *dn -ant *g ) ipse se nihil scire id unum sciat, ob eamque rem se[*](se rem *g ) arbitrari ab Apolline omnium sapientissimum esse dictum, quod haec esset una hominis[*](omnis *d. cf. Plato apol. 23 A Lact. ira 1, 6 s. epit. 35, 5 ) sapientia, non arbitrari sese[*](se gf ) scire quod nesciat. quae cum diceret constanter et in ea sententia permaneret, omnis eius oratio tantum[*](tantum Dav. ad Lact. epit. 37 tam *g*d tamen vel tum s ) in virtute laudanda et in hominibus[*](hom. omnibus *d o. h. s ) ad virtutis studium cohortandis consumebatur, ut e Socraticorum libris maximeque Platonis intellegi potest.