In C. Verrem

itaque ad me, iudices, hanc querimoniam praeter ceteras Sicilia detulit; lacrimis ego huc, non gloria inductus accessi, ne falsa damnatio, ne carcer, ne catenae, ne verbera, ne secures, ne cruciatus sociorum, ne sanguis innocentium, ne denique etiam exsanguia[*](exangula V: exsanguium Rpkd (prob. Nohl): exangium S) corpora mortuorum, ne maeror parentum ac propinquorum magistratibus nostris quaestui posset[*](possit Bake) esse. hunc ego si metum Siciliae damnatione istius per vestram fidem et veritatem[*](veritatem V (i, §3): severitatem RS (i, §43): virtutem pd) deiecero, iudices, satis officio meo, satis illorum voluntati qui a me hoc petiverunt factum esse arbitrabor.

quapropter si quem forte inveneris qui hoc navale crimen conetur defendere, is ita defendat ut[*](ut suppl. Hotom.) illa communia quae ad causam nihil pertinent praetermittat, me culpae fortunam[*](culpae fortunam V: culpam fortunae RSpd) adsignare, calamitatem crimini dare, me amissionem classis obicere, cum multi viri fortes in communi incertoque periculo belli et terra et mari saepe offenderint. nullam tibi[*](tibi om. p) obicio fortunam, nihil est quod ceterorum res minus commode gestas proferas, nihil est quod multorum naufragia fortunae colligas. ego navis inanis fuisse dico, remiges nautasque dimissos, reliquos stirpibus vixisse palmarum; praefuisse classi populi Romani Siculum, perpetuo sociis atque amicis Syracusanum; te illo tempore ipso superioribusque diebus omnibus in litore cum mulierculis perpotasse dico; harum rerum omnium auctores testisque produco.

num tibi insultare in calamitate, num intercludere perfugia Martem quodsi illorum fortunae, num casus bellicos exprobrare aut obicere videor? tametsi solent ii[*](ii V: hii RS: hi p) fortunam sibi obici nolle qui se fortunae commiserunt, qui in eius periculis sunt ac varietate versati. istius quidem calamitatis tuae fortuna particeps non fuit. homines enim in proeliis, non in conviviis belli fortunam periclitari solent; in illa autem calamitate non fuisse communem, sed venerem possumus dicere. fortunam tibi[*](tibi om. V) obici non oportet, cur tu fortunae innocentium veniam ac locum non dedisti?

etiam illud praecidas licet, te, quod[*](te quod Vpq: quod d: his quod R, his quod S, his quod D, quod hiis Z. An quod de his?) supplicium more maiorum sumpseris securique percusseris, idcirco a me in crimen et in invidiam[*](in invidiam V: in om. RSpd (§107 supra)) vocari. non in supplicio crimen meum vertitur[*](vertetur RSY); non ego nego securi[*](non ego nego securi V (securi nego pd): non ego quemquam ex re militari mance RS) quemquam feriri debere[*](debere d: oportere V), non ego metum ex re militari, non severitatem imperi, non poenam flagiti tolli dico oportere; fateor non modo in socios sed etiam in civis militesque nostros persaepe esse severe ac vehementer vindicatum.quare haec quoque praetermittas licet. ego culpam non in nauarchis sed in te fuisse demonstro, te pretio remiges militesque dimisisse arguo. hoc nauarchi reliqui dicunt, hoc Netinorum foederata civitas publice dicit, hoc Amestratini, hoc Herbitenses[*](hoc Herb., hoc Amestr. Vd), hoc Hennenses[*](hoc Hennenses om. RS), Agyrinenses, Tyndaritani publice[*](Tynd. Locrenses pd) dicunt, tuus denique testis, tuus imperator, tuus aemulus, tuus hospes Cleomenes hoc dicit, sese in terram esse egressum ut Pachyno e terrestri praesidio milites colligeret, quos in navibus conlocaret; quod certe non fecisset si suum numerum naves haberent; ea est enim ratio instructarum ornatarumque[*](ornatarumque om. V) navium ut non modo plures sed ne singuli quidem possint[*](possent RSpd (§84 supra)) accedere.

dico practerea illos ipsos reliquos nautas fame atque inopia rerum omnium confectos fuisse ae perditos; dico aut omnis extra culpam fuisse, aut, si uni attribuenda culpa sit, in eo maximam fuisse qui optimam navem, plurimos nautas haberet, summum imperium obtineret, aut, si omnes in culpa fuerint, non oportuisse Cleomenen[*](Cleomenen VR: -em S) constitui spectatorem illorum mortis atque cruciatus; dico etiam in ipso supplicio mercedem lacrimarum, mercedem vulneris atque plagae, mercedem funeris ac sepulturae constitui nefas fuisse.

quapropter si mihi respondere voles haec dicito, classem instructam atque ornatam fuisse, nullum propugnatorem afuisse, nullum vacuum tractum esse remum, rem frumentariam esse suppeditatam; mentiri nauarchos, mentiri tot tam[*](tot tam RS: totam V: tot et tam p) gravis civitates, mentiri etiam Siciliam totam[*](totam om. V: totam Sic. k te Vp: om. RSY); proditum esse te a Cleomene, qui se dixerit exisse in terram ut Pachyno deduceret milites; animum illis, non copias defuisse; Cleomenem acerrime pugnantem ab iis relictum esse atque desertum; nummum ob sepulturam datum nemini. quae si dices, tenebere; sin alia dices, ea quae a me dicta sunt non refutabis.

hic tu etiam dicere audebis, 'est in iudicibus ille familiaris meus, est paternus amicus ille.' non ut quisque maxime est quicum[*](quocum V) tibi aliquid sit, ita te in huiusce modi crimine maxime eius pudet? 'paternus amicus est.' ipse pater si iudicaret, per deos immortalis, quid facere posset[*](posset RSp: possets V (Meusel, pp. 30-31): facere posses cum Heraeus, cp. Quint. vi. 1, 3)? cum tibi haec diceret[*](cum diceret tibi haec SDY), 'tu in provincia populi Romani praetor[*](pop. Rom. praetor pd: P. R. V: PR RSD (iv, §146; v, §§28, 136)), cum tibi maritimum bellum esset administrandum, Mamertinis ex foedere quam deberent navem per triennium remisisti, tibi apud eosdem privata navis oneraria maxima publice est aedificata, tu a civitatibus pecunias classis nomine coegisti, tu pretio remiges dimisisti, tu, navis cum esset ab quaestore et ab legato[*](ab (a p) quaestore et ab (a p) legato Rpd: ab legato et questore SDY) capta praedonum, archipiratam ab oculis omnium removisti[*](ab omnium oculis remisisti p), tu, qui cives Romani esse dicerentur, qui a multis cognoscerentur, securi ferire potuisti, tu[*](tu (ante in) om. d) tuam domum piratas abducere, tu in iudicium archipiratam domo producere ausus es[*](tu in iud.... ausus es om. RSY),

tu in provincia tam splendida, tu apud socios fidelissimos, civis Romanos honestissimos, in metu periculoque provinciae dies continuos compluris in litore conviviisque iacuisti, te per eos dies nemo tuae domi convenire, nemo in foro videre potuit, tu sociorum atque amicorum ad ea convivia matres familias adhibuisti, tu inter eius modi mulieres praetextatum tuum filium, nepotem meum, conlocavisti, ut aetati maxime lubricae atque incertae exempla nequitiae parentis vita praeberet, tu praetor in provincia cum tunica pallioque purpureo visus es, tu propter amorem libidinemque tuam imperium navium legato populi Romani ademisti, Syracusano tradidisti, tui milites in provincia Sicilia frugibus frumentoque caruerunt, tua luxurie[*](luxurie p, ut voluit Madv.: luxuriae R (§87 supra): luxuria SD) atque avaritia classis populi Romani a praedonibus capta et incensa est;