Carmina
Catullus
Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.
- expulit ex omni pectore laetitias.
- non iam illud quaero, contra ut me diligat illa,
- aut, quod non potis est, esse pudica velit:
- ipse valere opto et taetrum hunc deponere morbum.
- o di, reddite mi hoc pro pietate mea.
- Rufe mihi frustra ac nequiquam credite amice
- (frustra? immo magno cum pretio atque malo),
- sicine subrepsti mi atque intestina perurens
- hei misero eripuisti omnia nostra bona?
- eripuisti, eheu nostrae crudele venenum
- vitae, eheu nostrae pestis amicitiae.
- Gallus habet fratres, quorum est lepidissima coniunx
- alterius, lepidus filius alterius.
- Gallus homo est bellus: nam dulces iungit amores,
- cum puero ut bello bella puella cubet.
- Gallus homo est stultus nec se videt esse maritum,
- qui patruus patrui monstret adulterium.
- ---
- Sed nunc id doleo quod purae pura puellae
- savia comminxit spurca saliva tua.
- verum id non impune feres: nam te omnia saecla
- noscent et qui sis fama loquetur anus.
- Lesbius est pulcher: quid ni? quem Lesbia malit
- quam te cum tota gente, Catulle, tua.
- sed tamen hic pulcher vendat cum gente Catullum,
- si tria notorum savia reppererit.
- Quid dicam, Gelli, quare rosea ista labella
- Hiberna fiant candidiora nive,
- mane domo cum exis et cum te octava quiete
- e molli longo suscitat hora die?
- nescio quid certe est: an vere fama susurrat
- grandia te medii tenta vorare viri?
- sic certe est: clamant Victoris rupta miselli
- ilia, et emulso labra notata sero.
- Nemone in tanto potuit populo esse, Iuventi,
- bellus homo quem tu diligere inciperes
- praeterquam iste tuus moribunda ab sede Pisauri
- hospes inaurata pallidior statua?
- qui tibi nunc cordi est, quem tu praeponere nobis
- audes et nescis quod facinus facias.
- Quinti, si tibi vis oculos debere Catullum
- aut aliud si quid carius est oculis,
- eripere ei noli multo quod carius illi
- est oculis seu quid carius est oculis.
- Lesbia mi praesente viro mala plurima dicit:
- haec illi fatuo maxima laetitia est.
- mule, nihil sentis. si nostri oblita taceret,
- sana esset: nunc quod gannit et obloquitur,
- non solum meminit, sed, quae multo acrior est res,
- irata est: hoc est, uritur et loquitur.
- Chommoda dicebat, si quando commode vellet
- dicere, et insidias Arrius hinsidias,
- et tum mirifice sperabat se esse locutum