Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. †hi dii ven ibi vario ne solum in lumine caeli
  2. ex Ariadneis aurea temporibus
  3. fixa corona foret, sed nos quoque fulgeremus
  4. devotae flavi verticis exuviae,
  5. uvidulam a fletu cedentem ad temple deum me
  6. sidus in antiquis diva novum posuit:
  7. Virginis et saevi contingens namque Leonis
  8. lumina, Callisto iuncta Lycaoniae,
  9. vertor in occasum, tardum dux ante Booten,
  10. qui vix sero alto mergitur Oceano.
  11. sed quamquam me nocte premunt vestigia divum,
  12. lux autem canae Tethyi restituit,
  13. (pace tua fari hic liceat, Rhamnusia virgo:
  14. namque ego non ullo vera timore tegam,
  15. nec si me infestis discerpent sidera dictis,
  16. condita quin veri pectoris evoluam)
  17. non his tam laetor rebus quam me afore semper
  18. afore me a dominae vertice discrucior,
  19. quicum ego, dum virgo quondam fuit, omnibus expers
  20. unguentis, una milia multa bibi.
  21. nunc vos optato quom iunxit lumine taeda,
  22. non prius unanimis corpora coniugibus
  23. tradite nudantes reiecta veste papillas,
  24. quam iucunda mihi munera libet onyx,
  25. vester onyx, casto colitis quae iura cubili.
  26. sed quae se impuro dedit adulterio,
  27. illius ah mala dona levis bibat irrita pulvis:
  28. namque ego ab indignis praemia nulla peto.
  29. sed magis, o nuptae, semper concordia vestras,
  30. semper amor sedes incolat adsiduus.
  31. tu vero, regina, tuens cum sidera divam
  32. placabis festis luminibus Venerem,
  33. unguinis expertem non siris esse tuam me,
  34. sed potius largis adfice muneribus.
  35. sidera cur retinent? utinam coma regia fiam
  36. proximus Hydrochoi fulgeret Oarion.
  1. O dulci iucunda viro, iucunda parenti,
  2. salve, teque bona Iuppiter auctet ope,
  3. Ianua, quam Balbo dicunt servisse benigne
  4. olim, cum sedes ipse senex tenuit,
  5. quamque ferunt rursus voto servisse maligne,
  6. postquam es porrecto facta marita sene,
  7. dic agedum nobis quare mutata feraris
  8. in dominum veterem deseruisse fidem.
  9. “non (ita Caecilio placeam, cui tradita nunc sum)
  10. culpa mea est, quamquam dicitur esse mea,
  11. nec peccatum a me quisquam pote dicere quicquam:
  12. †verum istius populi ianua qui te facit!
  13. qui, quacumque aliquid reperitur non bene factum,
  14. ad me omnes clamant, “Ianua, culpa tua est.””
  15. non istuc satis est uno te dicere verbo,
  16. sed facere ut quivis sentiat et videat.
  17. “qui possum? nemo quaerit nec scire laborat.”
  18. nos volumus; nobis dicere ne dubita.
  19. “primum igitur, virgo quod fertur tradita nobis,
  20. falsum est. non illam vir prior attigerit,
  21. languidior tenera cui pendens sicula beta
  22. nunquam se mediam sustulit ad tunicam:
  23. sed pater illius gnati violasse cubile
  24. dicitur et miseram conscelerasse domum,
  25. sive quod impia mens caeco flagrabat amore,
  26. seu quod iners sterili semine natus erat
  27. et quaerendus is unde foret nervosius illud
  28. quod posset zonam solvere virgineam.”
  29. egregium narras mira pietate parentem,
  30. qui ipse sui gnati minxerit in gremium.
  31. “atqui non solum hoc se dicit cognitum habere
  32. Brixia † chinea suppositum specula,
  33. flavus quam molli praecurrit flumine Mella,
  34. Brixia, Veronae mater amata meae,
  35. sed de Postumio et Corneli narrat amore,
  36. cum quibus illa malum fecit adulterium.
  37. dixerit hic aliquis, “quid? tu istaec, Ianua, nosti,
  38. cui nunquam domini limine abesse licet,
  39. nec populum auscultare, sed hic suffixa tigillo
  40. tantum operire soles aut aperire domum?”
  41. saepe illam audivi furtiva voce loquentem
  42. solam cum ancillis haec sua flagitia,
  43. nomine dicentem quos diximus, ut pote quae mi
  44. speraret nec linguam esse nec auriculam.
  45. praeterea addebat quendam, quem dicere nolo
  46. nomine ne tollat rubra supercilia.
  47. longus homo est, magnas cui lites intulit olim
  48. falsum mendaci ventre puerperium.”
  1. Quod mihi fortuna casuque oppressus acerbo
  2. conscriptum hoc lacrimis mittis epistolium,
  3. naufragum ut eiectum spumantibus aequoris undis
  4. sublevem et a mortis limine restituam,
  5. quem neque sancta Venus molli requiescere somno
  6. desertum in lecto caelibe perpetitur,
  7. nec veterum dulci scriptorum carmine musae
  8. oblectant, cum mens anxia pervigilat,
  9. id gratum est mihi, me quoniam tibi dicis amicum
  10. muneraque et Musarum hinc petis et Veneris.
  11. sed tibi ne mea sint ignota incommoda, Manli,
  12. neu me odisse putes hospitis officium,
  13. accipe quis merser fortunae fluctibus ipse,
  14. ne amplius a misero dona beata petas.
  15. tempore quo primum vestis mihi tradita pura est,
  16. iucundum cum aetas florida ver ageret,
  17. multa satis lusi; non est dea nescia nostri
  18. quae dulcem curis miscet amaritiem:
  19. sed totum hoc studium luctu fraterna mihi mors
  20. abstulit. o misero frater adempte mihi,
  21. tu mea tu moriens fregisti commoda, frater,
  22. tecum una tota est nostra sepulta domus,
  23. omnia tecum una perierunt gaudia nostra,
  24. quae tuus in vita dulcis alebat amor.
  25. cuius ego interitu tota de mente fugavi
  26. haec studia atque omnes delicias animi.
  27. quare, quod scribis Veronae turpe Catullo
  28. esse quod hic quisquis de meliore nota
  29. frigida deserto tepefactet membra cubili,