Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. flammeus ut rapidi solis nitor obscuretur,
  2. ut cedant certis sidera temporibus,
  3. ut Triviam furtim sub Latmia saxa relegans
  4. dulcis amor gyro devocet aerio,
  5. idem me ille Conon caelesti in lumine vidit
  6. e Bereniceo vertice caesariem
  7. fulgentem clare, quam cunctis illa deorum
  8. levia protendens bracchia pollicita est,
  9. qua rex tempestate novo auctus hymenaeo
  10. vastatum finis iuerat Assyrios,
  11. dulcia nocturnae portans vestigia rixae
  12. quam de virgineis gesserat exuviis.
  13. estne novis nuptis odio Venus, atque parentum
  14. frustrantur falsis gaudia lacrimulis
  15. ubertim thalami quas intra limina fundunt?
  16. non, ita me divi vera gemunt, iuerint.
  17. id mea me multis docuit regina querelis
  18. invisente novo proelia torva viro.
  19. at tu non orbum luxti deserta cubile,
  20. sed fratris cari flebile discidium?
  21. quam penitus maestas exedit cura medullas!
  22. ut tibi tunc toto pectore sollicitae
  23. sensibus ereptis mens excidit! at te ego certe
  24. cognoram a parva virgine magnanimam.
  25. anne bonum oblita es facinus, quo regium adepta es
  26. coniugium, quod non fortior ausit alis?
  27. sed tum maesta virum mittens quae verba locuta es!
  28. Iuppiter, ut tristi lumina saepe manu !
  29. quis te mutavit tantus deus? an quod amantes
  30. non longe a caro corpore abesse volunt?
  31. atque ibi me cunctis pro dulci coniuge divis
  32. non sine taurino sanguine pollicita es,
  33. si reditum tetulisset. is haud in tempore longo
  34. captam Asiam Aegypti finibus addiderat.
  35. quis ego pro factis caelesti reddita coetu
  36. pristina vota novo munere dissolvo.
  37. invita, o regina, tuo de vertice cessi,
  38. invita: adiuro teque tuumque caput:
  39. digna ferat quod si quis inaniter adiurarit:
  40. sed qui se ferro postulet esse parem?
  41. ille quoque eversus mons est quem maximum in oris
  42. progenies Thiae clara supervehitur,
  43. cum Medi peperere novum mare, cumque inventus
  44. per medium classi barbara navit Athon.
  45. quid facient crines, cum ferro talia cedant?
  46. Iuppiter, ut Chalybon omne genus pereat,
  47. et qui principio sub terra quaerere venas
  48. institit ac ferri fingere duritiem!
  49. abiunctae paulo ante comae mea fata sorores
  50. lugebant, cum se Memnonis Aethiopis
  51. unigena impellens nutantibus aera pennis
  52. obtulit Arsinoes † elocridicos ales equus,
  53. isque per aetherias me tollens avolat umbras
  54. et Veneris casto conlocat in gremio.
  55. ipsa suum Zephyritis eo famulum legarat,
  56. Graia Canopiis incola litoribus,
  57. †hi dii ven ibi vario ne solum in lumine caeli
  58. ex Ariadneis aurea temporibus
  59. fixa corona foret, sed nos quoque fulgeremus
  60. devotae flavi verticis exuviae,
  61. uvidulam a fletu cedentem ad temple deum me
  62. sidus in antiquis diva novum posuit:
  63. Virginis et saevi contingens namque Leonis
  64. lumina, Callisto iuncta Lycaoniae,
  65. vertor in occasum, tardum dux ante Booten,
  66. qui vix sero alto mergitur Oceano.
  67. sed quamquam me nocte premunt vestigia divum,
  68. lux autem canae Tethyi restituit,
  69. (pace tua fari hic liceat, Rhamnusia virgo: