Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. nam simul ac fessis dederit fors copiam Achivis
  2. urbis Dardaniae Neptunia solvere vincla,
  3. alta Polyxenia madefient caede sepulcra,
  4. quae, velut ancipiti succumbens victima ferro,
  5. proiciet truncum submisso poplite corpus.
  6. currite ducentes subtegmina, currite, fusi.
  7. quare agite optatos animi coniungite amores.
  8. accipiat coniunx felici foedere divam,
  9. dedatur cupido iam dudum nupta marito.
  10. currite ducentes subtegmina, currite, fusi.
  11. non illam nutrix orienti luce revisens
  12. hesterno collum poterit circumdare filo
  13. (currite ducentes subtegmina, currite, fusi),
  14. anxia nec mater discordis maesta puellae
  15. secubitu caros mittet sperare nepotes.
  16. currite ducentes subtegmina, currite, fusi.”
  17. talia praefantes quondam felicia Pelei
  18. carmina divino cecinerunt pectore Parcae.
  19. praesentes namque ante domos invisere castas
  20. heroum et sese mortali ostendere coetu
  21. caelicolae nondum spreta pietate solebant.
  22. saepe pater divum templo in fulgente, revisens
  23. annua cum festis venissent sacra diebus,
  24. conspexit terra centum procumbere tauros.
  25. saepe vagus Liber Parnasi vertice summo
  26. Thyiadas effusis euantis crinibus egit,
  27. cum Delphi tota certatim ex urbe ruentes
  28. acciperent laeti divum fumantibus aris.
  29. saepe in letifero belli certamine Mavors
  30. aut rapidi Tritonis era aut Rhamnusia virgo
  31. armatas hominum est praesens hortata catervas.
  32. sed postquam tellus scelere est imbuta nefando,
  33. iustitiamque omnes cupida de mente fugarunt,
  34. perfudere manus fraterno sanguine fratres,
  35. destitit exstinctos natus lugere parentes,
  36. optavit genitor primaevi funera nati
  37. Liber ut innuptae poteretur flore novercae,
  38. ignaro mater substernens se impia nato
  39. impia non verita est divos scelerare parentes,
  40. omnia fanda nefanda malo permixta furore
  41. iustificam nobis mentem avertere deorum.
  42. quare nec talis dignantur visere coetus
  43. nec se contingi patiuntur lumine claro.
  1. Etsi me adsiduo defectum cura dolore
  2. sevocat a doctis, Ortale, virginibus,
  3. nec potis est dulcis Musarum expromere fetus
  4. mens animi: tantis fluctuat ipsa malis,—
  5. namque mei nuper Lethaeo gurgite fratris
  6. pallidulum manans adluit unda pedem,
  7. Troia Rhoeteo quem subter litore tellus
  8. Ereptum nostris obterit ex oculis.
  9. ---
  10. nunquam ego te vita frater amabilior
  11. adspiciam posthac: at certe semper amabo,
  12. semper maesta tua carmina morte canam,
  13. qualia sub densis ramorum concinit umbris
  14. Daulias absumpti fata gemens Ityli,—
  15. sed tamen in tantis maeroribus, Ortale, mitto
  16. haec expressa tibi carmina Battiadae,
  17. ne tua dicta vagis nequiquam credita ventis
  18. effluxisse meo forte putes animo,
  19. ut missum sponsi furtivo munere malum
  20. procurrit casto virginis e gremio,
  21. quod miserae oblitae molli sub veste locatum,
  22. dum adventu matris prosilit, excutitur;
  23. atque illud prono praeceps agitur decursu,
  24. huic manat tristi conscius ore rubor.
  1. Omnia qui magni dispexit lumina mundi,
  2. qui stellarum ortus comperit atque obitus,