Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. quaeque regis Golgos quaeque Idalium frondosum,
  2. qualibus incensam iactastis mente puellam
  3. fluctibus in flavo saepe hospite suspirantem!
  4. quantos illa tulit languenti corde timores,
  5. quanto saepe magis fulgore expalluit auri,
  6. cum saevum cupiens contra contendere monstrum
  7. aut mortem appeteret Theseus aut praemia laudis.
  8. non ingrata tamen frustra munuscula divis
  9. promittens tacito succendit vota labello.
  10. nam velut in summo quatientem bracchia Tauro
  11. quercum aut conigeram sudanti cortice pinum
  12. indomitus turbo contorquens flamine robur
  13. eruit (illa procul radicitus exturbata
  14. prona cadit, † lateque cum eius obvia frangens),
  15. sic domito saevum prostravit corpore Theseus
  16. nequiquam vanis iactantem cornua ventis.
  17. inde pedem sospes multa cum laude reflexit
  18. errabunda regens tenui vestigia filo,
  19. ne labyrintheis e flexibus egredientem
  20. tecti frustraretur inobservabilis error.
  21. sed quid ego a primo digressus carmine plura
  22. commemorem, ut linquens genitoris filia vultum,
  23. ut consanguineae complexum, ut denique matris,
  24. quae misera in gnata deperdita laetabatur,
  25. omnibus his Thesei dulcem praeoptarit amorem,
  26. aut ut vecta rati spumosa ad litora Diae
  27. venerit, aut ut eam devinctam lumina somno
  28. liquerit immemori discedens pectore coniunx?
  29. saepe illam perhibent ardenti corde furentem
  30. clarisonas imo fudisse ex pectore voces,
  31. ac tum praeruptos tristem conscendere montes
  32. unde aciem in pelagi vastos protenderet aestus,
  33. tum tremuli salis adversas procurrere in undas
  34. mollia nudatae tollentem tegmina surae,
  35. atque haec extremis maestam dixisse querelis,
  36. frigidulos udo singultus ore cientem:
  37. “sicine me patriis avectam, perfide, ab aris,
  38. perfide, deserto liquisti in litore, Theseu?
  39. sicine discedens neglecto numine divum
  40. immernor ah devota domum periuria portas?
  41. nullane res potuit crudelis flectere mentis
  42. consilium? tibi nulla fuit clementia praesto
  43. immite ut nostri vellet miserescere pectus?
  44. at non haec quondam blanda promissa dedisti
  45. voce mihi, non haec miserae sperare iubebas,
  46. sed conubia laeta, sed optatos hymenaeos:
  47. quae cuncta aerii discerpunt irrita venti.
  48. nunc iam nulla viro iuranti femina credat,
  49. nulla viri speret sermones esse fideles:
  50. quis dum aliquid cupiens animus praegestit apisci,
  51. nil metuunt iurare, nihil promittere parcunt:
  52. sed simul ac cupidae mentis satiata libido est,
  53. dicta nihil meminere, nihil periuria curant.
  54. certe ego te in medio versantem turbine leti
  55. eripui et potius germanum amittere crevi
  56. quam tibi fallaci supremo in tempore deessem:
  57. pro quo dilaceranda feris dabor alitibusque
  58. praeda neque iniecta tumulabor mortua terra.
  59. quaenam te genuit sola sub rupe leaena,
  60. quod mare conceptum spumantibus exspuit undis.
  61. quae Syrtis, quae Scylla rapax, quae vasta Charybdis,
  62. talia qui reddis pro dulci praemia vita?
  63. si tibi non cordi fuerant conubia nostra,
  64. saeva quod horrebas prisci praecepta parentis,
  65. at tamen in vestras potuisti ducere sedes
  66. quae tibi iucundo famularer serva labore
  67. candida permulcens liquidis vestigia lymphis
  68. purpureave tuum constemens veste cubile.
  69. sed quid ego ignaris nequiquam conqueror auris
  70. exsternata malo, quae nullis sensibus auctae
  71. nec missas audire queunt nec reddere voces?
  72. ille autem prope iam mediis versatur in undis,
  73. nec quisquam adparet vacua mortalis in alga.
  74. sic nimis insultans extremo tempore saeva
  75. fors etiam nostris invidit questibus auris.
  76. Iuppiter omnipotens, utinam ne tempore primo
  77. Gnosia Cecropiae tetigissent litora puppes,
  78. indomito nec dira ferens stipendia tauro
  79. perfidus in Creta religasset navita funem,
  80. nec malus hic celans dulci crudelia forma
  81. consilia in nostris requiesset sedibus hospes!
  82. nam quo me referam? quali spe perdita nitor?
  83. Idaeosne petam montes? ah, gurgite lato
  84. discernens ponti truculentum ubi dividit aequor?
  85. an patris auxilium sperem, quemne ipsa reliqui
  86. respersum iuvenem fraterna caede secuta?
  87. coniugis an fido consoler memet amore,
  88. quine fugit lentos incurvans gurgite remos?
  89. praeterea nullo litus, sola insula, tecto,
  90. nec patet egressus pelagi cingentibus undis:
  91. nulla fugae ratio, nulla spes: omnia muta,
  92. omnia sunt deserta, ostentant omnia letum.
  93. non tamen ante mihi languescent lumina morte,
  94. nec prius a fesso secedent corpore sensus
  95. quam iustam a divis exposcam prodita multam
  96. caelestumque fidem postrema comprecer hora.
  97. quare, facta virum multantes vindice poena
  98. Eumenides, quibus anguino redimita capillo
  99. frons exspirantis praeportat pectoris iras,
  100. huc huc adventate, meas audite querelas,
  101. quas ego, vae miserae, extremis proferre medullis
  102. cogor inops, ardens, amenti caeca furore.
  103. quae quoniam verae nascuntur pectore ab imo,
  104. vos nolite pati nostrum vanescere luctum,
  105. sed quali solam Theseus me mente reliquit,
  106. tali mente, deae, funestet seque suosque.”
  107. has postquam maesto profudit pectore voces
  108. supplicium saevis exposcens anxia factis,
  109. adnuit invicto caelestum numine rector,
  110. quo nutu tellus atque horrida contremuerunt
  111. aequora concussitque micantia sidera mundus.
  112. ipse autem caeca mentem caligine Theseus
  113. consitus oblito dimisit pectore cuncta
  114. quae mandata prius constanti mente tenebat,
  115. dulcia nec maesto sustollens signa parenti
  116. sospitem Erechtheum se ostendit visere portum
  117. namque ferunt olim, classi cum moenia divae
  118. linquentem gnatum ventis concrederet Aegeus,
  119. talia complexum iuveni mandata dedisse:
  120. “gnate mihi longe iucundior unice vita,
  121. gnate, ego quem in dubios cogor dimittere casus
  122. reddite in extrema nuper mihi fine senectae,
  123. quandoquidem fortuna mea ac tua fervida virtus
  124. eripit invito mihi te, cui languida nondum
  125. lumina sunt gnati cara saturata figura,
  126. non ego te gaudens laetanti pectore mittam,
  127. nec te ferre sinam fortunae signa secundae,
  128. sed primum multas expromam mente querelas
  129. canitiem terra atque infuso pulvere foedans,
  130. inde infecta vago suspendam lintea malo,