Carmina
Catullus
Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.
- Cecropiam solitam esse dapem dare Minotauro.
- quis angusta malis cum moenia vexarentur,
- ipse suum Theseus pro caris corpus Athenis
- proicere optavit potius quam talia Cretam
- funera Cecropiae nec funera portarentur.
- atque ita nave levi nitens ac lenibus auris
- magnanimum ad Minoa venit sedesque superbas.
- hunc simul ac cupido conspexit lumine virgo
- regia, quam suavis exspirans castus odores
- lectulus in molli complexu matris alebat,
- quales Eurotae progignunt flumina myrtos
- aurave distinctos educit verna colores,
- non prius ex illo flagrantia declinavit
- lumina quam cuncto concepit corpore flammam
- funditus atque imis exarsit tota medullis.
- heu misere exagitans immiti corde furores,
- sancte puer, curis hominum qui gaudia misces,
- quaeque regis Golgos quaeque Idalium frondosum,
- qualibus incensam iactastis mente puellam
- fluctibus in flavo saepe hospite suspirantem!
- quantos illa tulit languenti corde timores,
- quanto saepe magis fulgore expalluit auri,
- cum saevum cupiens contra contendere monstrum
- aut mortem appeteret Theseus aut praemia laudis.
- non ingrata tamen frustra munuscula divis
- promittens tacito succendit vota labello.
- nam velut in summo quatientem bracchia Tauro
- quercum aut conigeram sudanti cortice pinum
- indomitus turbo contorquens flamine robur
- eruit (illa procul radicitus exturbata
- prona cadit, † lateque cum eius obvia frangens),
- sic domito saevum prostravit corpore Theseus
- nequiquam vanis iactantem cornua ventis.
- inde pedem sospes multa cum laude reflexit
- errabunda regens tenui vestigia filo,
- ne labyrintheis e flexibus egredientem
- tecti frustraretur inobservabilis error.
- sed quid ego a primo digressus carmine plura
- commemorem, ut linquens genitoris filia vultum,
- ut consanguineae complexum, ut denique matris,
- quae misera in gnata deperdita laetabatur,
- omnibus his Thesei dulcem praeoptarit amorem,
- aut ut vecta rati spumosa ad litora Diae
- venerit, aut ut eam devinctam lumina somno
- liquerit immemori discedens pectore coniunx?
- saepe illam perhibent ardenti corde furentem
- clarisonas imo fudisse ex pectore voces,
- ac tum praeruptos tristem conscendere montes
- unde aciem in pelagi vastos protenderet aestus,
- tum tremuli salis adversas procurrere in undas
- mollia nudatae tollentem tegmina surae,
- atque haec extremis maestam dixisse querelis,
- frigidulos udo singultus ore cientem:
- “sicine me patriis avectam, perfide, ab aris,
- perfide, deserto liquisti in litore, Theseu?
- sicine discedens neglecto numine divum
- immernor ah devota domum periuria portas?
- nullane res potuit crudelis flectere mentis
- consilium? tibi nulla fuit clementia praesto
- immite ut nostri vellet miserescere pectus?
- at non haec quondam blanda promissa dedisti
- voce mihi, non haec miserae sperare iubebas,
- sed conubia laeta, sed optatos hymenaeos:
- quae cuncta aerii discerpunt irrita venti.
- nunc iam nulla viro iuranti femina credat,
- nulla viri speret sermones esse fideles:
- quis dum aliquid cupiens animus praegestit apisci,
- nil metuunt iurare, nihil promittere parcunt:
- sed simul ac cupidae mentis satiata libido est,
- dicta nihil meminere, nihil periuria curant.
- certe ego te in medio versantem turbine leti
- eripui et potius germanum amittere crevi
- quam tibi fallaci supremo in tempore deessem: