Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. desertam in sola miseram se cernat harena.
  2. immemor at iuvenis fugiens pellit vada remis,
  3. irrita ventosae linquens promissa procellae.
  4. quem procul ex alga maestis Minois ocellis
  5. saxea ut effigies bacchantis prospicit, eheu,
  6. prospicit et magnis curarum fluctuat undis,
  7. non flavo retinens subtilem vertice mitram,
  8. non contecta levi velatum pectus amictu,
  9. non tereti strophio lactentis vincta papillas,
  10. omnia quae toto delapsa e corpore passim
  11. ipsius ante pedes fluctus salis adludebant.
  12. sic neque tum mitrae neque tum fluitantis amictus
  13. illa vicem curans toto ex te pectore, Theseu,
  14. toto animo, tota pendebat perdita mente.
  15. ah misera, adsiduis quam luctibus exsternavit
  16. spinosas Erycina serens in pectore curas
  17. illa tempestate, ferox quo ex tempore Theseus
  18. egressus curvis e litoribus Piraei
  19. attigit iniusti regis Gortynia tecta.
  20. nam perhibent olim crudeli peste coactam
  21. Androgeoneae poenas exsolvere caedis
  22. electos iuvenes simul et decus innuptarum
  23. Cecropiam solitam esse dapem dare Minotauro.
  24. quis angusta malis cum moenia vexarentur,
  25. ipse suum Theseus pro caris corpus Athenis
  26. proicere optavit potius quam talia Cretam
  27. funera Cecropiae nec funera portarentur.
  28. atque ita nave levi nitens ac lenibus auris
  29. magnanimum ad Minoa venit sedesque superbas.
  30. hunc simul ac cupido conspexit lumine virgo
  31. regia, quam suavis exspirans castus odores
  32. lectulus in molli complexu matris alebat,
  33. quales Eurotae progignunt flumina myrtos
  34. aurave distinctos educit verna colores,
  35. non prius ex illo flagrantia declinavit
  36. lumina quam cuncto concepit corpore flammam
  37. funditus atque imis exarsit tota medullis.
  38. heu misere exagitans immiti corde furores,