Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. carmina divino cecinerunt pectore Parcae.
  2. praesentes namque ante domos invisere castas
  3. heroum et sese mortali ostendere coetu
  4. caelicolae nondum spreta pietate solebant.
  5. saepe pater divum templo in fulgente, revisens
  6. annua cum festis venissent sacra diebus,
  7. conspexit terra centum procumbere tauros.
  8. saepe vagus Liber Parnasi vertice summo
  9. Thyiadas effusis euantis crinibus egit,
  10. cum Delphi tota certatim ex urbe ruentes
  11. acciperent laeti divum fumantibus aris.
  12. saepe in letifero belli certamine Mavors
  13. aut rapidi Tritonis era aut Rhamnusia virgo
  14. armatas hominum est praesens hortata catervas.
  15. sed postquam tellus scelere est imbuta nefando,
  16. iustitiamque omnes cupida de mente fugarunt,
  17. perfudere manus fraterno sanguine fratres,
  18. destitit exstinctos natus lugere parentes,
  19. optavit genitor primaevi funera nati
  20. Liber ut innuptae poteretur flore novercae,
  21. ignaro mater substernens se impia nato
  22. impia non verita est divos scelerare parentes,
  23. omnia fanda nefanda malo permixta furore
  24. iustificam nobis mentem avertere deorum.
  25. quare nec talis dignantur visere coetus
  26. nec se contingi patiuntur lumine claro.
  1. Etsi me adsiduo defectum cura dolore
  2. sevocat a doctis, Ortale, virginibus,
  3. nec potis est dulcis Musarum expromere fetus
  4. mens animi: tantis fluctuat ipsa malis,—
  5. namque mei nuper Lethaeo gurgite fratris
  6. pallidulum manans adluit unda pedem,
  7. Troia Rhoeteo quem subter litore tellus
  8. Ereptum nostris obterit ex oculis.
  9. ---
  10. nunquam ego te vita frater amabilior
  11. adspiciam posthac: at certe semper amabo,
  12. semper maesta tua carmina morte canam,
  13. qualia sub densis ramorum concinit umbris
  14. Daulias absumpti fata gemens Ityli,—
  15. sed tamen in tantis maeroribus, Ortale, mitto
  16. haec expressa tibi carmina Battiadae,
  17. ne tua dicta vagis nequiquam credita ventis
  18. effluxisse meo forte putes animo,
  19. ut missum sponsi furtivo munere malum
  20. procurrit casto virginis e gremio,
  21. quod miserae oblitae molli sub veste locatum,
  22. dum adventu matris prosilit, excutitur;
  23. atque illud prono praeceps agitur decursu,
  24. huic manat tristi conscius ore rubor.
  1. Omnia qui magni dispexit lumina mundi,
  2. qui stellarum ortus comperit atque obitus,
  3. flammeus ut rapidi solis nitor obscuretur,
  4. ut cedant certis sidera temporibus,
  5. ut Triviam furtim sub Latmia saxa relegans
  6. dulcis amor gyro devocet aerio,