Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. confestim Penios adest, viridantia Tempe,
  2. Tempe quae silvae cingunt super impendentes,
  3. naiasin linquens Doris celebranda choreis,
  4. non vacuus: namque ille tulit radicitus altas
  5. fagos ac recto proceras stipite laurus,
  6. non sine nutanti platano lentaque sorore
  7. flammati Phaethontis et aeria cupressu.
  8. haec circum sedes late contexta locavit,
  9. vestibulum ut molli velatum fronde vireret.
  10. post hunc consequitur sollerti corde Prometheus
  11. extenuata gerens veteris vestigia poenae
  12. quam quondam silici restrictus membra catena
  13. persolvit pendens e verticibus praeruptis.
  14. inde pater divum sancta cum coniuge natisque
  15. advenit, caelo te solum, Phoebe, relinquens
  16. unigenamque simul cultricem montibus Idri:
  17. Pelea nam tecum pariter soror adspernata est
  18. nec Thetidis taedas voluit celebrare iugalis.
  19. qui postquam niveis flexerunt sedibus artus,
  20. large multiplici constructae sunt dape mensae,
  21. cum interea infirmo quatientes corpora motu
  22. veridicos Parcae coeperunt edere cantus.
  23. his corpus tremulum complectens undique vestis
  24. candida purpurea talos incinxerat ora,
  25. at roseae niveo residebant vertice vittae,
  26. aeternumque manus carpebant rite laborem.
  27. laeva colum molli lana retinebat amictum,
  28. dextera tum leviter deducens fila supinis
  29. formabat digitis, tum prono in pollice torquens
  30. libratum tereti versabat turbine fusum,
  31. atque ita decerpens aequabat semper opus dens,
  32. laneaque aridulis haerebant morsa labellis
  33. quae prius in levi fuerant exstantia filo.
  34. ante pedes autem candentis mollia lanae
  35. vellera virgati custodibant calathisci.
  36. haec tum clarisona vellentes vellera voce
  37. talia divino fuderunt carmine fata,
  38. carmine perfidiae quod post nulla arguet aetas: