Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. pulvinar complexa suo velabat amictu.
  2. quae postquam cupide spectando Thessala pubes
  3. expleta est, sanctis coepit decedere divis.
  4. hic, qualis flatu placidum mare matutino
  5. horrificans Zephyrus proclivas incitat undas
  6. aurora exoriente vagi sub limina solis,
  7. quae tarde primum clementi flamine pulsae
  8. procedunt, leviterque sonant plangore cachinni,
  9. post vento crescente magis magis increbescunt
  10. purpureaque procul nantes ab luce refulgent,
  11. sic tum vestibuli linquentes regia tecta
  12. ad se quisque vago passim pede discedebant.
  13. quorum post abitum princeps e vertice Peli
  14. advenit Chiron portans silvestria dona:
  15. nam quoscumque ferunt campi, quos Thessala magnis
  16. montibus ora creat, quos propter fluminis undas
  17. aura parit flores tepidi fecunda Favoni,
  18. hos indistinctis plexos tulit ipse corollis,
  19. quo permulsa domus iucundo risit odore.
  20. confestim Penios adest, viridantia Tempe,
  21. Tempe quae silvae cingunt super impendentes,
  22. naiasin linquens Doris celebranda choreis,
  23. non vacuus: namque ille tulit radicitus altas
  24. fagos ac recto proceras stipite laurus,
  25. non sine nutanti platano lentaque sorore
  26. flammati Phaethontis et aeria cupressu.
  27. haec circum sedes late contexta locavit,
  28. vestibulum ut molli velatum fronde vireret.
  29. post hunc consequitur sollerti corde Prometheus
  30. extenuata gerens veteris vestigia poenae
  31. quam quondam silici restrictus membra catena
  32. persolvit pendens e verticibus praeruptis.
  33. inde pater divum sancta cum coniuge natisque
  34. advenit, caelo te solum, Phoebe, relinquens
  35. unigenamque simul cultricem montibus Idri:
  36. Pelea nam tecum pariter soror adspernata est
  37. nec Thetidis taedas voluit celebrare iugalis.
  38. qui postquam niveis flexerunt sedibus artus,
  39. large multiplici constructae sunt dape mensae,
  40. cum interea infirmo quatientes corpora motu
  41. veridicos Parcae coeperunt edere cantus.
  42. his corpus tremulum complectens undique vestis
  43. candida purpurea talos incinxerat ora,
  44. at roseae niveo residebant vertice vittae,
  45. aeternumque manus carpebant rite laborem.
  46. laeva colum molli lana retinebat amictum,
  47. dextera tum leviter deducens fila supinis
  48. formabat digitis, tum prono in pollice torquens
  49. libratum tereti versabat turbine fusum,
  50. atque ita decerpens aequabat semper opus dens,
  51. laneaque aridulis haerebant morsa labellis
  52. quae prius in levi fuerant exstantia filo.
  53. ante pedes autem candentis mollia lanae
  54. vellera virgati custodibant calathisci.
  55. haec tum clarisona vellentes vellera voce
  56. talia divino fuderunt carmine fata,
  57. carmine perfidiae quod post nulla arguet aetas:
  58. “o decus eximium magnis virtutibus augens,
  59. Emathiae tutamen opis, clarissime nato,
  60. accipe quod laeta tibi pandunt luce sorores,
  61. veridicum oraclum. sed vos, quae fata secuntur,