Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. plangebant aliae proceris tympana palmis
  2. aut tereti tenuis tinnitus aere ciebant,
  3. multis raucisonos efflabant cornua bombos
  4. barbaraque horribili stridebat tibia cantu.
  5. talibus amplifice vestis decorata figuris
  6. pulvinar complexa suo velabat amictu.
  7. quae postquam cupide spectando Thessala pubes
  8. expleta est, sanctis coepit decedere divis.
  9. hic, qualis flatu placidum mare matutino
  10. horrificans Zephyrus proclivas incitat undas
  11. aurora exoriente vagi sub limina solis,
  12. quae tarde primum clementi flamine pulsae
  13. procedunt, leviterque sonant plangore cachinni,
  14. post vento crescente magis magis increbescunt
  15. purpureaque procul nantes ab luce refulgent,
  16. sic tum vestibuli linquentes regia tecta
  17. ad se quisque vago passim pede discedebant.
  18. quorum post abitum princeps e vertice Peli
  19. advenit Chiron portans silvestria dona:
  20. nam quoscumque ferunt campi, quos Thessala magnis
  21. montibus ora creat, quos propter fluminis undas
  22. aura parit flores tepidi fecunda Favoni,
  23. hos indistinctis plexos tulit ipse corollis,
  24. quo permulsa domus iucundo risit odore.
  25. confestim Penios adest, viridantia Tempe,
  26. Tempe quae silvae cingunt super impendentes,
  27. naiasin linquens Doris celebranda choreis,
  28. non vacuus: namque ille tulit radicitus altas
  29. fagos ac recto proceras stipite laurus,
  30. non sine nutanti platano lentaque sorore
  31. flammati Phaethontis et aeria cupressu.
  32. haec circum sedes late contexta locavit,
  33. vestibulum ut molli velatum fronde vireret.
  34. post hunc consequitur sollerti corde Prometheus
  35. extenuata gerens veteris vestigia poenae
  36. quam quondam silici restrictus membra catena
  37. persolvit pendens e verticibus praeruptis.
  38. inde pater divum sancta cum coniuge natisque
  39. advenit, caelo te solum, Phoebe, relinquens
  40. unigenamque simul cultricem montibus Idri:
  41. Pelea nam tecum pariter soror adspernata est
  42. nec Thetidis taedas voluit celebrare iugalis.
  43. qui postquam niveis flexerunt sedibus artus,
  44. large multiplici constructae sunt dape mensae,
  45. cum interea infirmo quatientes corpora motu
  46. veridicos Parcae coeperunt edere cantus.
  47. his corpus tremulum complectens undique vestis
  48. candida purpurea talos incinxerat ora,
  49. at roseae niveo residebant vertice vittae,
  50. aeternumque manus carpebant rite laborem.
  51. laeva colum molli lana retinebat amictum,
  52. dextera tum leviter deducens fila supinis
  53. formabat digitis, tum prono in pollice torquens
  54. libratum tereti versabat turbine fusum,
  55. atque ita decerpens aequabat semper opus dens,
  56. laneaque aridulis haerebant morsa labellis
  57. quae prius in levi fuerant exstantia filo.
  58. ante pedes autem candentis mollia lanae
  59. vellera virgati custodibant calathisci.
  60. haec tum clarisona vellentes vellera voce
  61. talia divino fuderunt carmine fata,
  62. carmine perfidiae quod post nulla arguet aetas:
  63. “o decus eximium magnis virtutibus augens,
  64. Emathiae tutamen opis, clarissime nato,
  65. accipe quod laeta tibi pandunt luce sorores,
  66. veridicum oraclum. sed vos, quae fata secuntur,
  67. currite ducentes subtegmina, currite, fusi.
  68. adveniet tibi iam portans optata maritis
  69. Hesperus, adveniet fausto cum sidere coniunx,
  70. quae tibi flexanimo mentem perfundat amore
  71. languidulosque paret tecum coniungere somnos
  72. levia substernens robusto bracchia collo.
  73. currite ducentes subtegmina, currite, fusi.
  74. nulla domus tales unquam contexit amores,