Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. orgia quae frustra cupiunt audire profani,
  2. plangebant aliae proceris tympana palmis
  3. aut tereti tenuis tinnitus aere ciebant,
  4. multis raucisonos efflabant cornua bombos
  5. barbaraque horribili stridebat tibia cantu.
  6. talibus amplifice vestis decorata figuris
  7. pulvinar complexa suo velabat amictu.
  8. quae postquam cupide spectando Thessala pubes
  9. expleta est, sanctis coepit decedere divis.
  10. hic, qualis flatu placidum mare matutino
  11. horrificans Zephyrus proclivas incitat undas
  12. aurora exoriente vagi sub limina solis,
  13. quae tarde primum clementi flamine pulsae
  14. procedunt, leviterque sonant plangore cachinni,
  15. post vento crescente magis magis increbescunt
  16. purpureaque procul nantes ab luce refulgent,
  17. sic tum vestibuli linquentes regia tecta
  18. ad se quisque vago passim pede discedebant.
  19. quorum post abitum princeps e vertice Peli
  20. advenit Chiron portans silvestria dona:
  21. nam quoscumque ferunt campi, quos Thessala magnis
  22. montibus ora creat, quos propter fluminis undas
  23. aura parit flores tepidi fecunda Favoni,
  24. hos indistinctis plexos tulit ipse corollis,
  25. quo permulsa domus iucundo risit odore.
  26. confestim Penios adest, viridantia Tempe,
  27. Tempe quae silvae cingunt super impendentes,
  28. naiasin linquens Doris celebranda choreis,
  29. non vacuus: namque ille tulit radicitus altas
  30. fagos ac recto proceras stipite laurus,
  31. non sine nutanti platano lentaque sorore
  32. flammati Phaethontis et aeria cupressu.
  33. haec circum sedes late contexta locavit,
  34. vestibulum ut molli velatum fronde vireret.
  35. post hunc consequitur sollerti corde Prometheus
  36. extenuata gerens veteris vestigia poenae
  37. quam quondam silici restrictus membra catena
  38. persolvit pendens e verticibus praeruptis.
  39. inde pater divum sancta cum coniuge natisque
  40. advenit, caelo te solum, Phoebe, relinquens
  41. unigenamque simul cultricem montibus Idri:
  42. Pelea nam tecum pariter soror adspernata est
  43. nec Thetidis taedas voluit celebrare iugalis.
  44. qui postquam niveis flexerunt sedibus artus,
  45. large multiplici constructae sunt dape mensae,
  46. cum interea infirmo quatientes corpora motu
  47. veridicos Parcae coeperunt edere cantus.
  48. his corpus tremulum complectens undique vestis
  49. candida purpurea talos incinxerat ora,
  50. at roseae niveo residebant vertice vittae,
  51. aeternumque manus carpebant rite laborem.
  52. laeva colum molli lana retinebat amictum,
  53. dextera tum leviter deducens fila supinis
  54. formabat digitis, tum prono in pollice torquens
  55. libratum tereti versabat turbine fusum,
  56. atque ita decerpens aequabat semper opus dens,
  57. laneaque aridulis haerebant morsa labellis
  58. quae prius in levi fuerant exstantia filo.
  59. ante pedes autem candentis mollia lanae
  60. vellera virgati custodibant calathisci.
  61. haec tum clarisona vellentes vellera voce
  62. talia divino fuderunt carmine fata,
  63. carmine perfidiae quod post nulla arguet aetas:
  64. “o decus eximium magnis virtutibus augens,
  65. Emathiae tutamen opis, clarissime nato,
  66. accipe quod laeta tibi pandunt luce sorores,
  67. veridicum oraclum. sed vos, quae fata secuntur,
  68. currite ducentes subtegmina, currite, fusi.