Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. omnia sunt deserta, ostentant omnia letum.
  2. non tamen ante mihi languescent lumina morte,
  3. nec prius a fesso secedent corpore sensus
  4. quam iustam a divis exposcam prodita multam
  5. caelestumque fidem postrema comprecer hora.
  6. quare, facta virum multantes vindice poena
  7. Eumenides, quibus anguino redimita capillo
  8. frons exspirantis praeportat pectoris iras,
  9. huc huc adventate, meas audite querelas,
  10. quas ego, vae miserae, extremis proferre medullis
  11. cogor inops, ardens, amenti caeca furore.
  12. quae quoniam verae nascuntur pectore ab imo,
  13. vos nolite pati nostrum vanescere luctum,
  14. sed quali solam Theseus me mente reliquit,
  15. tali mente, deae, funestet seque suosque.”
  16. has postquam maesto profudit pectore voces
  17. supplicium saevis exposcens anxia factis,
  18. adnuit invicto caelestum numine rector,
  19. quo nutu tellus atque horrida contremuerunt
  20. aequora concussitque micantia sidera mundus.
  21. ipse autem caeca mentem caligine Theseus
  22. consitus oblito dimisit pectore cuncta
  23. quae mandata prius constanti mente tenebat,
  24. dulcia nec maesto sustollens signa parenti
  25. sospitem Erechtheum se ostendit visere portum
  26. namque ferunt olim, classi cum moenia divae
  27. linquentem gnatum ventis concrederet Aegeus,
  28. talia complexum iuveni mandata dedisse:
  29. “gnate mihi longe iucundior unice vita,
  30. gnate, ego quem in dubios cogor dimittere casus
  31. reddite in extrema nuper mihi fine senectae,
  32. quandoquidem fortuna mea ac tua fervida virtus
  33. eripit invito mihi te, cui languida nondum