Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  • quos hamadryades deae
  • ludicrum sibi rosido
  • nutriunt umore.
  • quare age huc aditum ferens
  • perge linquere Thespiae
  • rupis Aonios specus,
  • nympha quos super irrigat
  • frigerans Aganippe,
  • ac domum dominam voca
  • coniugis cupidam novi,
  • mentem amore revinciens
  • ut tenax hedera huc et huc
  • arborem implicat errans.
  • vosque item simul, integrae
  • virgines, quibus advenit
  • par dies, agite in modum
  • dicite, “o Hymenaee Hymen,
  • o Hymen Hymenaee.”
  • ut libentius, audiens
  • se citarier ad suum
  • munus, huc aditum ferat
  • dux bonae Veneris, boni
  • coniugator amoris.
  • quis deus magis anxiis
  • est petendus amantibus?
  • quem colent homines magis
  • caelitum? o Hymenaee Hymen,
  • o Hymen Hymenaee.
  • te suis tremulus parens
  • invocat, tibi virgines
  • zonula solvunt sinus,
  • te timens cupida novus
  • captat aure maritus.
  • tu fero iuveni in manus
  • floridam ipse puellulam
  • dedis a gremio suae
  • matris, o Hymenaee Hymen,
  • o Hymen Hymenaee.
  • nil potest sine te Venus
  • fama quod bona comprobet
  • commodi capere: at potest
  • te volente. quis huic deo
  • compararier ausit?
  • nulla quit sine te domus
  • liberos dare, nec parens
  • stirpe nitier: at potest
  • te volente. quis huic deo