Scholia in Sophoclem (scholia vetera)

Scholia in Sophoclem

Scholia in Sophoclem, Scholia in Sophoclem (scholia vetera), Papageorgius, Teubner, 1888

1126 ἔχει γὰρ οὕτως: τὸ γὰρ κατʼ αὐτήν, φησί, πρᾶγμα ἐκτός ἐστιν ἀδικίας ὡς μὴ δέον εἶναι τοῦτο σιωπῇ παραδοῦναι.

1129 λέγ᾿, εὐλαβοῦ δέ: εὐλαβοῦ μὴ διʼ ὧν ὑπὲρ τῆς μητρὸς λέγεις περὶ ἐμὲ φαῦλος ἐξελεγχθῇς.

1131 πρὸς τοῦ; τέρας τοι διὰ κακῶν. πρὸς τίνος; ἄπιστον γὰρ διὰ δυσφήμων ὥσπερ ἐμαντεύσω τουτἐστιν ἄπιστον λέγεις ὅτι ἑαυτὴν ἀνεῖλεν εἰ μὴ ἄρα μαντικῆς μετέχων τοῦτο ἔγνως ὡς μάντευμα ἄπιστον· τοῦτο δὲ εἶπεν ἐπειδὴ πολλάκις τὰ μὴ προσδοκώμενα μαντεύονται οἱ θεοί.

1132 πρὸς ἐκτόπου ὑπὸ ἄλλου ξένου.

1134 στραφείη θυμὸς λήξειεν ἡ ὀργή.

1135 δεινοῦ λόγου: θαυμαστοῦ· ἄπιστον γὰρ εἰ παύσομαι τῆς ὀργῆς· ὅμως εἰπέ.

1136 ἅπαν τὸ χρῆμ᾿, ἥμαρτε: ζητοῦσα, φησί, χρηστόν τι διαπράξασθαι τοῦ ὅλου πράγματος ἥμαρτεν.

[*](Fol. 78a)

1146 ἰοὺ ἰού: ἀναμιμνησκόμενος τῆς ἀπὸ Δωδώνης μαντείας ταῦτα λέγει, ἀριθμήσας τὸν χρόνον ἄρτι ἔγνων ὅτι εἰς ἔσχατον ἦλθον συμφορᾶς.

[*](6 σοφίζῃ Br — 11 μὴ δέον] μηδὲν L, correxi. — 16 ἄπι- τῶν L, corr. Lasc. δυσφημῶν L, corr. Neuius.)
343

1147 σπέρμα σῶν ὁμαιμόνων ἀντὶ τοὺς σοὺς ἀδελφούς.

1149 μάτην ἄκοιτιν τὴν Ἀλκμήνην· τοῦτο δέ φησιν ὡς ἀνάξια πάσχων.

τελευταίαν ἐμοῦ φήμην τὴν περὶ τῆς τελευτῆς μου φήμην.

1151 ἐπακτίᾳ παραθαλαττίᾳ.

1152 ἔδραν διατριβήν.

1157 εἰς ἡλικίαν ἥκεις ἴνα φανῇς ἄξια πράττων παῖς ἐμὸς εἶναι.

1159 ἐμοὶ γὰρ ἦν πρόφαντον: προμεμαντευμένον, προειρημένον ὑπὸ τοῦ Διός· οὕτω δὲ διὰ τοῦ σ ἐν τῇ τραγικῇ λέξει.

1160 πρὸς τῶν πνεόντων: τῶν ζώντων· πνεῦμα γὰρ ἡ ψυχὴ

  • ψυχὴν ἐκάπυσσεν
  • καὶ
  • ὅσα γαῖαν ἐπιπνείει τε καὶ ἕρπει·
    • ἔνθεν γὰρ ἡ ψυχή.

    1163 οὕτω ζῶντα μ᾿ ἔκτεινεν θανών: δυνάμει γὰρ αὐτὸς αὐτὸν ἀνεῖλεν.

    1164 φανῶ δʼ ἐγώ: ἐρῶ σοι ἄλλην μαντείαν νεωτέραν συμφωνοῦσαν τῇ προτέρᾳ.

    1167 Σελλῶν εἰσελθών: ἀκούσας ἔγραψα· ἔθος γὰρ τοὺς χρησμὸν δεχομένους παραχρῆμα γράφειν ἵνα [*](11 πρόσφαντον (πρόσφατον in textu) προμεμαντευμένον, προσειρημένον (σ serius additum) L, προμεμαντευομένων, προ- ειρημένων l. — 12 οὕτω κ. ἑ.] ad Σελλῶν (cf. schol. v. 1167) refert Br.; πρόσφαντον προσμεμαντευμένον, 〈οἱ δὲ〉 προειρη- μένον ὑπὸ τοῦ Διός· οὕτω δὲ δίχα τοῦ σ κ. ἑ. coni. M. Schmidtius Didym. p. 90 coll. Hesych. v. πρόφαντον. — 13 τραγικῇ λέξει] Did. p. 82 —111. — 16 ll. χ 467. ἐκάπυσεν L. — 18 Il. ρ 447, al. ubi ὅσσα τε γαῖαν ἔπι.)

    344
    μὴ ἐπιλάθωνται· ἔνιοι δὲ χωρὶς τοῦ σ γράφουσιν Ελλοὺς ἀποδεχόμενοι καὶ Ἐλλοπίαν τὴν Δωδώνην νομίζουσιν εἶναι· τὴν γὰρ χώραν οὕτως Ἡσίοδος ὀνομάζει ἐν Ἠοίαις λέγων οὕτως
  • ἔστί τις Ἐλλοπίη πολυλήιος ἡδʼ εὐλείμων
  • ἀφνειὴ μήλοισι καὶ εἰλιπόδεσσι βόεσσιν·
  • ἔν δʼ ἄνδρες ναίουσι πολύρρηνες, πολυβοῦται,
  • πολλοί, ἀπειρέσιοι, φῦλα θνητῶν ἀνθρώπων·
  • ἔνθα δὲ Δωδώνη τις ἐπʼ ἐσχατιῇ πεπόλισται,
  • τὴν δὲ Ζεὺς ἐφίλησε καὶ ὃν χρηστήριον εἶναι
  • τίμιον ἀνθρώποις· ναῖον δʼ ἐν πυθμένι φηγοῦ
  • ἔνθεν ἐπιχθόνιοι μαντήια πάντα φέρονται
  • ὅς δὴ κεῖθι μολὼν θεὸν ἄμβροτον ἐξερεείνῃ
  • δῶρα φέρων τʼ ἔλθῃσιν σύν οἰωνοῖς ἀγαθοῖσιν·
    • ἐντεῦθεν δὲ λέγουσιν εἶναι Ἐλλοπιεῖς καὶ τοὺς ἐν Εὐβοίᾳ οἰκήσαντας.

    1168 καὶ πολυγλώσσου δρυός: ἤτοι πολλὰ μαντευομένης καὶ διὰ τοῦτο πολλὰ φθεγγομένης ἢ τῆς διαφόροις διαλέκτοις χρησμῳδούσης πρὸς τὴν ἑκάστου τῶν μαντευομένων γλῶσσαν.