Scholia in Lucianum

ἐπειδὰν* — ὁ Αἰακὸς ἀπομετρήσῃ ἑκάστῳ τὸν τόπον] τάχα τὸν Αἰακὸν ἐπέστησαν Ἕλληνες ταῦτα δικάζειν τοῖς νεκροῖς τὸ τοῦ ὀνόματος ἔτυμον παραλαβόντες εἰς συνηγορίαν· βούλονται γὰρ νῦν παρὰ τὸ αἰάζειν τὸν Αἰακὸν ὠνομάσθαι, ὃ συμβαῖνον ἐπὶ τοῖς ἀποιχομένοις τῷ τάφῳ παρευθὺς αὐτοὺς παραδίδωσιν. ~ VφΒΩΔ

οὐ πλέον ποδός: καὶ γὰρ ἐπὶ τῶν πυρὶ θαπτομένων μόγις ποδιαῖον τόπον ἡ σποδὸς ἐπίσχει. ~ BVφΩΔ

ταριχοπωλοῦντας* κτλ.] εἰς τοὺς τὰ σώματα ταριχεύοντας αἰνίττεται καὶ παίζει τοὺς τὰ ἐπιγράμματα ἔχοντας ἐν τοῖς τάφοις. ~ VφBΩΔ

Φίλιππον — ὑποδημάτων] ἴσως ἐπὶ τῷ τάφῳ Φιλίππου σκυτεῖον ὕστερον συνέστη, καὶ τοῦτο παίζει. τὰ δὲ τῶν

οὐ γὰρ οἶδ’* ὅπως] καινοπρεπές· τὸ γὰρ καθημαξευμένον οὐκ οἶδα 〈γὰρ〉 ὅπως. ~ B

ἐπεχειροτόνησε κτλ.] σημείωσαι. πάνυ ὡραῖον. ~ V

πρός* τι χωρίον τοῦ ἄλλου ζοφερώτερον κτλ.] εἰ τοῦ ἄλλου ζοφερώτερον, ὀλέθριε, πῶς βλέπων τῷ δακτύλῳ ἐδείκνυες; καὶ τὸ μὲν παιζόμενον τοῦτο. αἰνίττεται δὲ οἶμαι τῇ παιδιᾷ, ὡς τὰ ἐν Τροφωνίου ἀφανέστερά τε καὶ ἀσαφέστερα τῶν ἐν τοῖς ἄλλοις μαντειῶν χρησμῳδουμένων. ~ VφBΩΔ

Ὅτι ἀσελγείας ὁ λόγος μεστός, οὐ γέγραπταί μοι. ~ φ

ταῦτα τῷ τραύματι κτλ.] ὡραῖον. ~ Γ

κἀγὼ τότε κτλ.] ὡραῖον. ~ Γ

ἡ δὲ προελθοῦσα κτλ.] σημείωσαι. ~ Γ

ἑάλωκας; ἀλλ’ ὅτε κτλ.] ὡραῖον. ~ Γ

νεκρῷ ὄνῳ συνοικεῖν κτλ.] ὡραῖον. ~ Γ

Δραματικὸς ὁ λόγος οὑτοσὶ ὑποκρινόμενος τοὺς πενθοῦντας καὶ καταμεμφόμενος εὐφυῶς αὐτῶν. ~ U

τὰ νεκρὰ* τῶν ὀρνέων] τοῦτο εἶπεν, ἐπεὶ κατὰ Πλάτωνα [Phaedr. 245 C] ⸤ψυχ⸥ὴ πᾶσα ἀθάνατος, ὡς καὶ τῶν ⸤ὀρνέ⸥ων ἀθανάτων ὄντων καὶ ⸤τα⸥ὐτὸ τοῖς ἀνθρώποις μετὰ θάνατον ⸤πα⸥σχόντων. παίζει δὲ μετὰ τῶν ⸤ἄλλ⸥ων καὶ τοῦτο καλῶς. ~ ⸤Β⸥

ἀμέλει διηγήσαντο κτλ.] σημείωσαι. ~ Γ

οὕτω γὰρ ἂν οὐ κτλ.] σημείωσαι. ~ Γ

κόσμον συγκατέφλεξαν — ὡς χρησομένοις*] οὐχ ὡς χρησομένοις, μάταιε, ἀλλ’ ὡς μὴ βουλόμενοι ἑτέρους χρήσασθαι τοῖς ἐκείνων. ~ B

ἡ πρὸς τὸν αὐλὸν αὕτη στερνοτυπία] αὐλητὰς γὰρ συνε⸤κάλουν⸥ ἐπὶ τὰ πένθη τῶν ἀ⸤ποιχομένων⸥, ὡς δῆλον καὶ ἀπὸ τοῦ θ⸤είου⸥ εὐαγγελίου [Matth. 9, 23]. ~ ⸤Β⸥CVφ

Ω ἀσφόδελος] ὅτι ἡ ἐλελίσφακος λέγεται· βοτάνη γάρ ἐστιν. ~ C