Epistulae

Libanius

Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.

φιλῶν δὲ σέ, ὥσπερ εἰκὸς διδάσκαλον, ἐμὲ φιλεῖ διότι σοι ταύτῃ χαρι- ζόμενος οἶδεν.

πη´.

[*](W 80)

Λεοντίῳ. (359)

Ἔλαβόν σου καὶ τὴν προτέραν ἐπιστολήν, οὐδ’ ἂν εἰκά- σαις, ὅπως ἡδέως. ἦν δὲ ἥδιστον αὐτῆς, ὅτι ἀκούσας, ὡς γράψοιμί σοι, τὰ γράμματα δὲ ἔχων οὔπω τοῦτο ἐποίησας, 15 ὅπερ ἦν εἰκὸς τὸν ἔχοντα.

ὁ μέντοι δοὺς ἐμοὶ τὰ παρὰ σοῦ δοὺς ἐπ’ ἀγορᾶς καὶ φήσας αὐτίκα ἥξειν εἰς τὸ βουλευτήριον, οὗ διατρίβω—τὸ γὰρ τῆς Τύχης ἱερόν, ὦ καλὲ Λεόντιε, μετὰ [*](1 Vii ἁ, ξη΄ (fol. 25) et Ι ε΄, ρμγ΄ (fol. 369). Vo α΄, οδ΄. Βε πβ΄.] pr 11 α΄, ξθ΄. Vo α΄, οε(??). S ε΄, κβ΄. Be [πγ΄]. pr) [*](2 Sievers 260, 1. Seeck 123. 369. Silomon 30 3 Sievers 70 not. 44 4 Seeck 214 12 cf ep. 43. Seeck 195. 359. Silo- mon 30 17 cf. t. I 318, 18; III 347, 16; 886, 18; IV 18 cf. ep. 245. 1406. t. III 116,1. Mueller, Antiq. Antioch. 40) [*](2 Δομνίωνι om, nisi caltello periit, Be 4 προσεμένου scripsi e VII et I προσιεμένου Be προεμένου Vo edd „προσιεμένου aut προσεμένου“ Re 5 ἀγωνίζεται Be 6 καὶ inser VI3 om VII Vo Be edd 9 ταύτῃ Be sed η corr m 2 10 οἶ- δεν Vi sed ν add m 3 12 Λεοντίῳ om Be 14 ὅπως Be sed πως in ras m 2 15 γράφοιμί S | πράγματα pr 16 γάρ τοι Be)

88
τῆς ἄλλης αἴγλης καὶ τῶν ποιμνίων ἅ ποτε ἔτρεφεν ἐστέρηται καὶ ἔστιν ἡμῖν ἀφορμὴ δακρύων, ὁπότε παρίοιμεν — εἰπὼν οὖν ἐκεῖνος, ὡς ἥξει, καί τινα προθυμίαν ἐνδειξάμενος ὥσπερ ἁρπασθεὶς ὑπ’ ἀνέμων οὐκ ἴτ’ ἐνέτυχέ μοι.

κἀγὼ ᾤμην αὐτὸν ἄκοντα ἀπενηνέχθαι, ὁ δ’ ἄρα ἐνταῦθα ὢν ἀπεδί- δρασκε. τὸ γὰρ ὡς ἐνταῦθά ἐστιν ἤκουσα παρὰ τοῦ τὰ δεύ- τερα δόντος. καὶ ἴσως συνεγένετο συμμορίᾳ κολάκων, οἷς τὸ μὴ παρ’ ἐμοῦ γράμματα λαβεῖν κεχάρισται. εἰ δὲ ἐκείνοις ἐν- τετυχήκει πρότερον ἢ ἐμοί, πάντως ἂν αὐτοῖς ἐχαρίζετο καὶ τὸ μὴ τὰ σὰ δοῦναι.

ἐθαύμασα δέ, ὅπως οὐδ’ οἷς νῦν ἔγραψας ἔδειΞας, ὡς κομίσαιό μου τὴν ἐπιστολήν. καὶ παν- ταχῆ τὸ πρᾶγμα στρέφων οὐκ ἔχω τὴν αἰτίαν εὑρεῖν. τὸ μὲν γὰρ ἐλθεῖν ὡς ὁμᾶς Εὐμάθιον δηλοῦται τοῖς παρ’ Ἰφικράτους δεῦρ’ ἐλθοῦσι γράμμασιν, ἥκοντα δὲ παρ’ ὑμᾶς οἶμαι μὴ δοῦναι λόγον οὐκ ἔχειν, ὑπὲρ οὗ πολλοὺς καὶ καλοὺς διῆλθε λόγους καὶ πρὸς ὃν δεῖν ἐπιστέλλειν οὐκ ἀνῆκε λέγων, ὥστ ἐγὼ μὲν πολλάκις ἠρόμην ὃν ἦγε νέον εἰ τέθνηκεν ὁ παιδα- γωγός, οὐ γὰρ ἂν ἐδόκει μοι ζῶν τοῦτο ἁμαρτεῖν, τοῦ δὲ λἐ- γοντος, ὡς περίεστιν, ἀπορῶν οὐ πέπαυμαι.

φράσον οὖν, εἴτ’ ἔλαβες εἴτε μή· τῷ μὲν γὰρ ἡσθήσομαι, τὸ δ’ ἀντίγραφά σοι τῶν πρώτων ποιήσει πέμπειν.

[*](12 cf. ep. 94 13 cf. ep. 41. Seeck 4 | cf. ep. 42)[*](3 ἥξοι Be 4 οὐκέτ᾿ Vo 5 ἀπεδίδρασκεν S 6 ἐνταῦθα ἦν Be 7 συνεγίνετο Be 8 γράμματα V sed τα corr m 5 Ι δ’ V sed ’ in ras m 5 | ἐν.τετυχήκει Vo Wolf ἐντετυχήκειν Be 9 αὐτοῖς om Be 13 ὑμᾶς Be sed υ ex η corr 14 δεῦρο Vo Be | ἥκων pr | οἷμαι del Vo 2 | μὴ inser Vo 4 om pr 15 σοὶ ante λόγον inser Vo 4 sed del m 5 | ἔχειν scripsi εἶχεν libri edd 16 προσὸν Be | ὥστε Vo Be edd 18 τοῦθ’ V 20 τοῦ VS τὸ Be | σοι post ἡσθήσομαι libri edd delevi | τόδ’ Vo sed supra τ ras et οδ m2)
89