Epistulae

Ἀλλ’ ὅ γε Κέλσος, ἀνήρ, ὡς οἶσθα, ψεύδεσθαι οὐκ εἰ- δώς, ἰδεῖν τε ἔφησε τὰ βιβλία καὶ λαβεῖν Διοτίμου διδόντος [*](19 VII β΄, ρξή (fol. 145) et δ΄, σλ΄ (fol. 324). Va ζ΄, ρνή. Vo (ζ΄), ρνή. Mo) [*](5 Plat. lon. p. 535 E cf. ep. 1159. 1265. t. II 150, 11. Richt- steig 65 cf. ep. 677. 734 10 cf. ep. 706. 707. 708 14 or. XIII t. II 46 sq. 16 cf. ep. 1312. Salzmann 41 20 Seeck 56. 395 21 Seeck 104) [*](2 νεὼ VaVo Wolf cf. t. III 89,17 et 21 5 κλαίοντας Μο Wolf 9 ἑτέρων Μο 10 κατηνάγκαζεν VVaVo κατήνεγκεν Re fortasse recte cf. ep. 25. p. 23, 1 11 δὲ Mo 12 οὔτε(2) Μο Wolf) [*](14 φησὶ VVaVo 15 ἀλλ’ ἐγὼ scripsi e Μο ἐγὼ δὲ VVaVo Wolf 17 τί VVo 22 διοτίμου V fol. 324 sed οτι in ras m3)

ἔοικεν οὖν ὁ Διότιμος ἵππῳ μετ’ ὄνον ἐντυχὼν καταπεφρονηκέναι ἐμοῦ τοῦ ὄνου καὶ νομίζειν ἢ τοῦ μηδενὸς ἄξιον ἢ φόβου μὴ κακὸς ἀποδοῦ νᾶι γενοίμην.

σὺ οὖν ἐγγύησαί με καὶ παῦε τὸ δέος αὐτῶ καὶ πεῖθε μήτ’ ἐμὲ πονηρὸν ἡγεῖσθαι μήτε σὲ ἐξαπατᾶν. εἰ δ’ <ὁ> αὐτὸς εἴη, λείπεται παρ’ ἑτέροις ζητεῖν, μᾶλλον δὲ δτηθι καὶ τούτου τοῦ πόνου καὶ τοῦ περὶ τὸν Ὅμηρον· ὁρῶ γὰρ ὅτι γλαῦκα Ἀθήνησιν οὐκ ἔστιν εὑρεῖν.

Ἔδει μέν σε καλλίω γνώμην ἐσχηκέναι προσιόντος φίλου καὶ νῦν ἂν ἦσθα τῶν ἀπολαυόντων τοῦ καιροῦ· ἐπεὶ δέ σε φόβος μάταιος ἐξέκρουσε λογισμοῦ, χάριν εἰδέναι δεῖ τοῖς θεοῖς, ὅτι τὴν δίκην ἐν τῷ προσλαβεῖν τι δεδώκαμεν.

ἀλλὰ σοί γε ἡμεῖς οὐκ ἂν χάριν <εἰδείημεν> ᾧ γυναικὸς καὶ παίδων ἐφάνη τι τιμιώτερον. τερπόμενος γὰρ οἰκοδομίᾳ καὶ θα- λάττῃ καὶ τρυφώσῃ πόλει βελτιόνων ἀποστατεῖς, ὡς ἀρκέσον εἰς ἀπολογίαν, εἰ πέμποις ἡμῖν χρυσίον. ἡμεῖς δὲ σοὶ δοίημεν ἂν ἥδιον ἰδόντες ἢ παρ’ ἀπόντος λαμβάνοιμεν.

Οὐκ ἄρα τῇ τῶν νόμων φυλακῇ καὶ τῷ κάλλει τῶν ἀρ- χῶν μόνον ἀκολουθεῖς τῷ γένει, ἀλλ’ ἤδη καὶ τὴν περὶ ἐμὲ τῶν ἀνδρῶν διεδέξω σπουδήν, μᾶλλον δὲ καὶ παρελήλυθας.