Epistulae

Οἶσθά που τουτονὶ τὸν νεανίσκον· οὐ γὰρ ἠγνόεις τοὺς παρ’ ἡμῖν ἐπιδεδωκότας εἰς λόγους. ἴδει μὲν οὖν αὐτὸν ἐπὶ βελτίοσιν εἰς Κιλικίαν ἐλθεῖν, νῦν δ’ ἥκει πενθήσων τὴν ἀδελφὴν καὶ δάκρυσι τιμήσων τὸ πάθος.

ἱν οὖν μήτ’ ἀπέλθῃ παρ’ ὑμῶν πρὶν ἐντυχεῖν σοι μήτε ζητῇ, δι’ ὅτου ἵν σοι συγγένοιτο δέδωκα τὴν ἐπιστολήν.

σὺ δ’ αὐτὸν μὴ καθ’ Ὅμηρον, ὅταν ἐθέλῃ, πέμπειν, ἀλλὰ πέμπε. κἂν ἐθέλῃ μένειν.