Epistulae

Ἡ μὲν πρὸς τὸν ὦμον καὶ διὰ λόγων καὶ διὰ φαρμά- κων ἥκει σοι βοήθεια παρὰ τῶν ἡμετέρων ἰατρῶν, αὐτὸς γὰρ ἄμφω μετεπέμπου· περὶ δὲ τοῦ πότερον ἐπανελθεῖν βέλτιον ἢ προσθεῖναι τὸ μέρος τὰ πράγματα συμβουλεύσει, φωνῆς δὲ οὐδὲν δεῖ.

ζεῦγος μὲν γὰρ εἰ γένοιτό σοι παρὰ τοῦ βασι- λέως καὶ καλοῖ, δῆλον ὡς ἐκεῖσε δεήσει τρέχειν, εἴπερ ἐξείη κινεῖσθαι· μὴ δοθέντος δὲ πρὸς τὴν πατρίδα βλέπειν ἀνάγκη. [*](11 VII β΄, ρ΄. Va ζ΄, πη΄. Vo (ζ΄), πη΄. Μο) [*](7 sq. cf. ad ep. 52 p. 52,11 et ep. 37 p. 35,15, Salzmann 86. 35 12 cf. ep. 698. 733. Sievers 289, 2. Seeck 222. 390) [*](1 αὐτῆς libri Wolf 2 ὁμοίως inserui ex Ath om VVaVo Μο Wolf 3 ἀγνοῶ Μο 6 βοηθῶν Ath | οἳ Μο 6 ἀσθέ- νειαν καταφεύγουσιν V 7 ἑρμίωνος VVaVoAth 9 ποιοί scripsi e Va ποιῇ VVoAth Wolf ποιοίη Μο | ἐπὶ τὰ V sed ι in εἰ corr m5, VaVo sed in hoc in ἔπειτα corr m3 ἐπεὶ τὰ Ath | μικρὰ μὶν δεομένους ὠφελῶ Re | μὲν inser Ath | δ’ Vo Wolf 10 βούλεσθε V sed ε(2) ex αι corr m4 18 καλοῖ scripsi e Va καλῇ V sed οἱ suprascr m4, Vo Wolf καλοι Μο)

τῇ μέντοι Δημοσθένους ἐτῳδῇ μὴ παύση τὴν ψυχὴν ἐώμενος, ἐάν τε εἰς Θρᾴκην ἴῃς ἐάν τε ἐπανίῃς, ἥ φησι δεῖν γενναίως τὰ παρὰ τοῦ θεοῦ φέρειν.