Epistulae

Libanius

Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.

Ὁ μὲν Ἀσχόλιος τὰ πάντων δεινότατά τε καὶ ἥδιστα πρὸς ἡμᾶς ἀγγείλας — εἰπὼν γὰρ περὶ τοῦ πτώματος, ἐφ’ ᾧ [*](1 VI γ', σϥθ'. Va[ς, ριη']. Vo ς', ριή. S ε', ζ. A [ιη'] 5 Vii γ΄ (τ΄). ς', ριθ']. Vo ς', ριθ'. A [ιθ'] 8 Vi γ΄, σϥς΄. Va ς', ρκ']. Vo ς', ρκ.(??) Α [x'] β', ιβ'. Va ζ', α'. Vo (ζ'), α΄. Μο. Ath) [*](2 Seeck 50. 387. Silomon 54 6 Seeck 190 V. 338. Silomon 54. De lulianu imperatore et epistula t. I 141, 24 sq. indicata per- peram cogitat L. Petit, Essai sur la vie de Lib. p. 221 not. 2 9 Seeck 149. 338. Silomon 54 13 Sievers 78 not. 48. Seeck 117. 383 14 cf. ep. 306) [*](3 τὸν ἑτ del Va | εἰταεικότα Α | ότα τιμ del Va | ἂν om S | εἴης κεχαρισ del Va 6 ἰουλια del Va 7 μείζω; Re epistulam haud integram esse statuens probabiliter | τέλος τοῦ τρίτου βιβλίου subscr V3 11 γὰρ δὴ coni Wolf | τέλος in marg Vo2 | sequitur ep. 611 in V 12 Λιβανίου σοφιστοῦ ἐπιστολαὶ inscr VaVo ἐπιστολαὶ Λιβανίου ῥήτορος καὶ σοφιστοῦ rubr Μο βιβλίον ζ΄ in marg Va2, ἑτέρα ἀρχή in marg Vo3 13 Δημητρίῳ om Mo)

567
καὶ αὐτὸς πληγεὶς ἔπεσον, εὐθὺς ἐπέθηκεν ὅτι ἀλλὰ θεῶν μέν ἀνέσχε τῇ χειρὶ φερομένην τὴν παρθένον, ἕως εἰς τὴν γῆν κατέστησεν ὥσπερ εἰς εὐνήν. ὥσπερ δὲ ἐνταῦθα τῷ μηδὲν συμβῆναι δυσχερὲς ἡδόμην, οὕτω τῷ τὸν οἰκέτην συντριβῆναι καὶ μὴ ἂν σωθῆ- νᾶι δύνασθαι . . . . . . . — τοιαῦτα διαλεχθεὶς Ἀσχόλιος καὶ τοὺς ἀγροὺς ἐπαινέσας καὶ παραινέσας ἔχειν, ἀλλὰ μὴ πωλεῖν ἀπῆλθε. καὶ νῦν ὅπου γῆς ἐστιν, οὐκ οἴδα.

σοὶ δὲ καὶ παισὶ τοῖς σοῖς εἴη μὲν ἐκ θεῶν σωτηρία, φέροιεν δὲ αἱ ὧραι τὰ αὑτῶν, πάντα δὲ ἐξ οὐρίων θέοι, πέμποις δὲ ἡμῖν καὶ γράμματα καὶ τὰ παρὰ τῆς χώρας.

ἐγὼ δὲ δύο λόγους, ὧν ἐν μὲν τῷ πρὸς Ἡρόδοτον, ἐν δὲ τῷ πρὸς Ἀριστείδην μάχομαι, πέπομφα. τούτους εὐθὺς δεῖ γενέσθαι Παλλαδίου, καὶ γὰρ ᾔτησε παρών, οὐκ ἄδηλον δὲ ὡς τοῦτο ποιήσει καὶ σοὺς εἶναι τοὺς λόγους.