Epistulae

Ἠλγήσαμέν τε ὡς οὔπω πρότερον καὶ ἥσθημεν ὡς οὐκ ἄλλοτε τὸ μέν, ὅτι σοι ἔκαμνεν ἡ γυνὴ, γυνὴ τὰς ὑμνουμέ- 20 νᾶς ἀρετῇ νικῶσα, τὴν δὲ εὐθυμίαν ἐποίει τὸ τὴν νόσον εἴξαι τοῖς ἰατροῖς. εὖ δὲ ἴσθι, καὶ μὴ παρόντων ἰατρῶν ἐσώζετ’ ἂν [*](16 Vι γ΄, ρπζ΄. Va ς΄, δ΄. S α΄, ιθ΄. Vi [qγ΄]. D κε΄) [*](12 cf. t. II 312, 13 17 Sievers 72 not. 6 et 82 not. 70. Seeck 283. 330) [*](3 ἐκρίνετο V sed in ' corr m4 | τῷ V sed ῶ ex ὰ corr m5 τὸ Va Ι κωλῦσαι cf. ad t. I 272, 5 | ὡς inser V4 om Va 4 ὅτι libri Wolf 8 ἵξω τῆς post δὲ V sed in ἀφείσθω τῶ θεῶ corr m2 et δὲ—10 ἵξω τῆς in marg m2 8 ἐφείσθω? 13 Ὦλά in ras V2 καὶ Va 18 ἠλγήσαμεν ex ἠλγησάμην corr Vi2 19 γὰρ post μὲν e Mutinensi C (= XXV) Wolf delevi Ι ἔκαμε V sed ν post μ inser m4, Va | γυνὴ om 5 ViD 20 δὲ εδθυμίαν scripsi e VVa εὐθυμίαν δὲ SViD Wolf 21 ἐσώιζετ᾿ V ἐσώ- ζΙτ’ VaD)

ἡ πόλις δὲ ἡμῖν ἐν χορείαις τὸ νῦν καὶ πρόφασις μὲν οἱ γάμοι, τὸ δὲ ἀληθές, ὑπὸ τοῦ πεπαῦσθαι τὸν φόβον εἰς τοῦτο κεκίνηνται. εἰ δέ, ὃ μάλιστα ποθοῦμεν, προσθείης καὶ φανείης ἄγων μετὰ τῆς μητρὸς τὰ παιδία, διπλῆν ἑορτὴν ἐργάσῃ.

καὶ οὐκ ἀγνοῶ μὲν ὅτι με παρόντα χρῆν τῶν τε ἐλπίδων κεκοινωνηκέναι καὶ τῶν νῦν ἀπολαύειν καὶ ταῦτα ἀντὶ τοῦ γράφειν ἀπὸ στόματος λέγειν· ἀλλ᾿, ὦ ἄριστε τῆς μὲν παροιμίας ἀκούω στείχειν ἀξιούσης παρὰ τοὺς φίλους τοὺς τηλοῦ φίλους· τὸ κακὸν δὲ ᾧ μοι τὸ σῶμα πιέζεται, πείθεσθαι τῇ παροιμίᾳ κωλύει. μία γάρ μοι σωτηρία τὰ πολλὰ διάγειν ἐπὶ τῆς εὐνῆς, κίνδυνος δὲ ἤδη καὶ τὸ ἀγοράζειν, καὶ πολλάκις δεξάμενος προσβολὴν ἐλαυνόμενος ἀπῆλθον.

ἀλλ’ οἷς Μιν ὁρᾷς ὡς θέουσιν ἄλλοι τε πολλοὶ καὶ Κλη- μάτιος, ᾧ πάντα γέγονάς τε καὶ ἔσῃ, ὃς τοσοῦτόν ἐστι παρ’ ἡμῖν, ὅσον ἐρέσθαι καὶ μαθεῖν , ὅπως ἔχοι σοι τὰ πράγματα. γνοὺς δὲ ὡς ἄμεινον οὐδ’ αὐτὸς ἡγεῖται τοῖς αὑτοῦ πράττειν ἔτι κακῶς.