Epistulae

Ἥδιστον μέν σε Ἄι ἄρχοντα ὁρᾶν, οὐ πολλῷ δὲ ἦττον τὸ 'τὴν. ἀρετὴν μεθ’ ἧς ἄρχεις ἀκούειν. καὶ θαυμαστόν γε οὐδὲν μαθητὴν ὄντα τοῦ καλοῦ Στρατηγίου καλὸν ἐν ἀρχαῖς εἶναι

εἰ μὲν οὖν ἦν παρ’ ὑμῖν, ᾠκοδόμησα ἄν μοι, νῦν δέ, οὗ πολὺν χρόνον ἀπεστέρημαι χρυσίου, τοῦτο εἰσπράξας ἀπόστελλε. νομιοῦμεν δὲ οὐκ ὄφλημα κεκομίσθαι μᾶλλον ἡ δωρεὰν εἰληφέναι.

Τῷ δ᾿ ἔτερον μὲν ἔδωκε θεός, ἔτερον δ᾿ ἀνένευ- σεν, ἔφη τις περί τινος εὐξαμένου δύο. καὶ δὴ καὶ σοὶ τὸ μέν τι δέδοται, τὸ δὲ τῷ τῷ μὲν γὰρ Διοφάντῳ καὶ τοῦ σω- φρονεῖν μέλει καὶ λόγων καὶ ἔστιν ἐν ἑκατέρῳ τοιοῦτος οἶος εὐφρᾶναι πατέρα, τὸν δ’ ἕτερον ἔδει μηδὲ γενέσθαι.