Epistulae

Libanius

Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.

βούλει μαθεῖν ἃ τοῖς φίλοις εἰκά- ζοῦσι παρέστη; νομίζουσιν Εὔρυμόν τινα ταῦτα εἰργάσθαι. ὁ δὲ Εὔρυμος ἐκεῖνος διέβαλλε τῷ Κάστορι τὸν ἀδελφόν, ἀλλ’ οὐχ ὁ Κάστωρ ἐσίγησεν, ἀλλ’ ὁ μὲν ἔφρασεν, ὁ δὲ Πολυδεύ- κης ἀγαθὸς ἐγένετο πύκτης ἐπὶ τὸν Εὔρυμον.

[*](16 [Plut.] prov. Alex. 74)[*](1 δ Va Wolf 3 ἦν om S Vi 4 τῆς σὴς inser S om Vi 5 ἀληθείας D 6 πικρά scripsi μικρά libri sed γρ πικρά suprascr S, Wolf 9 σιωπᾶν scripsi e VS sed in hoc γρ σιγᾶν suprascr, Vi del Va σιγᾶν VoVindD Wolf 10 δεῖ V sed εῖ in ras m5 Ι ἐπέτρεψεν D 11 δ’ SVi Wolf Ι ἂν τὴν μὶν Vi 12 γε Vi 13 δεήσῃ λόγων V sed σῃ λ in ras m5 15 νομί- ζουσιν ὔρυμόν τινα reposui e libris sed νομίζουσιν om Vo Εὔρυμόν τινα νομίζουσι Wolf Ι ταῦτα V sed α in ras e ’ corr m5 15—18 ὁ — Εὔρυμον citat exc Neap 16 διέβαλλε V sed λ(2) eras m5 διέβαλε SViVindD Neap 18 ἐγίνετο V sed ι in ε corr m5 VaVo Ι ἐπὶ S aed γρ περὶ suprascr περὶ Neap fortasse recte)
379

τπζ΄.

[*](W 390)

Θαλασσίῳ. (358)

Χρηστὸς εἶ γράμματα ζητῶν καὶ φάσκων τῷ μὲν οὐ λαβεῖν ἀρρωστεῖν, πάντως δ’ ἂν ὑγιᾶναι λαβών. ἐκεῖνό γε μήν, οὐδ’ εἰ πάνυ βουλοίμην χαρίζεσθαι, χρηστὸν ἔχω καλεῖν τὸ τρεῖς ἐπιστολὰς εἰληφότα κατηγορεῖν ὡς ὅλως σεσιγηκότος. ὅτι μὲν γὰρ ἡ τοῦ πάλιν ἐθέλειν λαβεῖν ἐπιθυμία πρὸς τὸ ψεῦδος ἄγει, δῆλον· ἐξῆν μέντοι καὶ τὸ δοθὲν ὡς μικρὸν αἰτιώμενον ἀληθεύειν τε ὁμοῦ καὶ πλείω ζητεῖν.

ἀλλ’ ἡμεῖς γε παρὰ τῶν σῶν ὁμολογοῦμεν ἀεί τε καὶ πολλὰ λαμβάνειν γαῖ ὧν βουλόμεθα πλείω. οἶς ἀντιδίδομεν χάριν τὸ σοὶ παρ- αινεῖν μνησθῆναι τῆς ἀγαθῆς γυναικὸς καὶ πρὸς σαυτὸν ἀεὶ λέγειν ὅτι πατὴρ οὔπω γέγονας.