Epistulae

βουλόμενος δὲ μαθεῖν ἐν οἷς ὢν τυγχάνω λύπης ἔοικας ἐπιθυμεῖν· ἀπὸ γὰρ ἐκείνων τῶν χρόνων εἰς τήνδε τὴν ἡμέραν ἡ κεφαλή μοι τυχεῖν εἰρή- νης οὐ δεδύνηται.

προσῆν δὲ τούτῳ μεῖζον κακόν. τὸ μηδὲ [*](9 Vi γ΄, ογ΄. Va δ΄, οδ΄. Vo δ΄, οδ΄. S β΄, με΄. Vind ροε΄) [*](10 Sievers 228, 3. Seeck 214. 349. Silomon 17. 20) [*](1 δ’ Vo 2 τε] μὲν D fol. 10 I τοὺς D fol. 10, του fol. 13 Ι στρατιώτας D fol. 10 3 ἐθελῆσαι scripsi e V sed ex ἐθελήσας corr m5, ut coni Re ἐθελήσας VaVoSViD Wolf Ι τὸ — λόγων praemissis verbis διεγένετο. διαφῆκε. παρέλκει ἡ πρόθεσις ἀττικῶς. λιβάντιος. citat lex. cod. Darmstad. 2773 fol. 217v a 4 γε om D fol. 13 ἀξιώσῃς D fol. 13 5 δείξης τῶν ViD fol. 13 6 ηὐξάμην V sed ηὐξ in ras m5 εὐξάμην Va συνευξάμην ViD 7 τε V sed ἑ ex ι corr m5 10 τῶ αὐτὼ (i. e. Μοδέστῳ) Vind 11 γε post ἑκάτερον S 14 ἐναργῶς V sed ex ἐνεργὸν corr m4 ἀτεχνῶς S sed γρ ἐναργῶς in marg 16 τυγχάνω V sed ω ex ων corr m5 18 τούτῳ V sed ω ex ων corr m5 μὴ δὲ Vind)

Δάφνην δὲ τὴν Ἀπόλλωνι φίλην — οὐ τὴν νύμφην λέγω νῦν, ἀλλ’ οἷ μετέβαλεν ἡ κόρη — καὶ πρόσθεν καλὴν ἡγούμενος ἔτι καλλίω νομίζω καὶ σοὶ δοκοῦσαν καλήν. οὐ μὴν ἔγωγε μετέχω τοῦ χωρίου δεσμώτης ὑπὸ τῆς τέχνης γεγονώς· ὃ γὰρ σοὶ τὸ ἄρ- χειν, ἐμοὶ τὸ διδάσκειν.