Epistulae

ἴσως δὴ καὶ αὐτῷ σοι γίγνεται δύντος ἡλίου. διδάσκομαι δὲ τοῦτο τῷ τε ἄλλῳ σου τρόπῳ καὶ ταῖς αἰτίαις αἷς με ᾐτιῶ παραπέμποντά σε.

ἔλεγες τοίνυν ἠδικῆσθαι δύ’ ἡμέρας ἐκλιπόντος μου τὴν συνουσίαν, καὶ ἦν ἡδίω μέλιτος τὰ ἐγκλήματά μοι. κατηγοροῦντος δέ μου τοῦ νοσήματος, ὃ τὴν κεφαλὴν ἐνοχλεῖ, καὶ φάσκοντος οἴκοι [*](11 Vi γ΄, νη΄. Va δ΄, κη΄. Vo δ΄, κη΄. S β΄, μη΄. Vi [ ριη΄]) [*](12 Sievers 73 not. 11. Seeck 214. 345. Silomon 16. 20 sq. 18 cf. t. 1119,13) [*](1 ὀνωράτος VVoSViD 2 ἐμοὶ C 3 τε Wolf 5 τότε οἶμαι V 7 ἀπὸ SCD cf. t.I 131,22 Ι ἀποκαλῆς Vi Ι οὕτως post καλῆς VaVo Wolf et in marg V5 8 τῶν νέων scripsi e S ViCD τὸν νέον VVaVo Wolf 10 ὁμολογία om C 12 τῷ αὐτῷ (i. e. οδέστῳ) S (i. e. Ἰουλιανῷ) Vi 13 Ἄρ’ Fa 14 ὅτε reposui e libris ὅτι Wolf Ι εἰώθαμεν scripsi e SVi εἰώθειμεν V VaVo Wolf 16 σε iuserui cum Seeckio 345 om libri Wolf Ι ταὐτὸ γίγνεται V sed ο ex ον corr et γ(2) inser m5 19 ἠδικεῖσθαι Vi)

ταῦτα δὴ τὰ τῶν ἰδιωτῶν πρὸς ἀλλήλους ὁ ἄρχων πρὸς τὸν ἀρχόμενον. τὸ δὲ φιλούμενον οὕτως εἰδέναι φιλεῖν τοῦ δικάζειν, ὥσπερ δικάζεις, οὐ μεῖον εἰς ἀπόδειξιν ἀρετῆς.

ὅτι μὲν οὖν τῷ πόνῳ μὲν μιμῇ τὸν Ἡρακλέα, τῷ τάχει δὲ τὸν Περσέα, καλῶς οπιεῖς. ἀλλά σου δεόμεθα τῶν πτερῶν μὴ μόνον ὑπὲρ τὸν Εὐφράτην σε τα- χέως ἄγειν, ἀλλὰ καὶ πρὸς Ὀρόντην, τὸν ἡμέτερον ποταμόν, ἐπανάγειν ὀξέως.