Epistulae

Εἰ μέν, πρὶν μάθῃς Ἱερώνυμον, ἐπέστελλόν σοι περὶ αὐτοῦ διδάσκων, ὅστις ἐστὶν Ἱερώνυμος, ἠξίουν ἄν σε τὸν ἄνδρα φιλεῖν· νῦν δ’ ἐπειδὴ φθάσας αὐτὸν ἐποιήσω φίλον, ὡς εἰκότως τοῦτο ἐποίησας εἰπεῖν ἔστι μοι.

πρῶτον μὲν [*](14 Vi γ΄, κδ΄ (= ωι). Va δ΄. Vo δ΄, κδ΄. S β΄, qζ΄. Vi σνζ) [*](5 cf. ep. 331 12 sq. cf. t. VI 523, 6 16 cf. ep. 335 336 Sievers 241, 4. Seeck 110. 847. Silomon 17) [*](1 τοὺς τῆς scripsi e C τῆς V sed ῆ in οὺ corr m5 τοὺς Va VoSViVind Wolf 3 τὰ V sed in ras m 5 ὅ VaVo τὸ Vind Ι δὴ om Vi 4 ἐμοὶ V sed in οὕμὸς corr m 5, VaVo sed in hoc ὁ ἐμὸς suprascr m 3 οὐμὸς C οὐ ’μὸς Vi 6 τὴν om C 8 δὲ Wolf Ι πείσῃ Vi Ι τὶς post πείσει V sed del m5 9 ἐστίν Va | πρὸς V sed ὸς in ras m5 Ι τῶν om VSVi Ι θεοῦ S 10 δὺ Vi 11 ἀμείβου scripsi e Vi coll ep. 847 ἀμύνου reliqui libri Wolf Ι μοι S Wolf Ι τί VVo Vind Ι voce παραπλήσιον des Vind fol. 2v reliqua huius epistulae desunt aeque atque epp. η΄ — κα collectionis Lacapenianae 12 ὦ] ὡς Vi)

λέ- γοντος δέ μου μάταιον εἶναι τὴν ἐπιστολὴν, εἶναι γὰρ αὐτὸν ὑπ’ ἄλλῳ κατὰ τὴν τομὴν τῆς ἀρχῆς, σέ τε ὠνόμαζεν ἄρ- χοντα αὑτοῦ, κἂν εἰς πλείω τις διαπρίσῃ τὴν Παλαιστίνην, καὶ τῶν πάνυ σε δοκούντων ἐπαινεῖν ἐπαινῶν ἐκράτει. καὶ ἦν πιθανός· ἀπῆν γὰρ τὸ δοκεῖν κολακεύειν τῷ τὴν Ἔλουσαν ἑτέρου γεγονέναι.

ταυτὶ μὲν οὖν δείκνυσιν ὡς οὐκ εἰς φαῦλον τοὺς τρόπους ἐχρήσω σπουδῇ ῥήτορα δὲ ἀγαθὸν εἰ θαυμάζειν ἄξιον, ῥήτορα γενναῖον τεθαύμακας δεινὸν μὲν εἱπεῖν ὃ προσῆκον εἰπεῖν, δεινὸν δὲ διγάν ὃ σιγᾶν βέλτιον, γλῶτταν δὲ οὐ χείρω τοῦ νοῦ κεκτημένον.

σύ τε οὖν ἀεὶ μεμνήσῃ τῆς Ἱερωνύμου τέχνης οὗτός τε τῆς Κληματίου περὶ τὴν ψῆφον ἀκριβείας, καὶ ζητήσει τὴν μὲν σὴν οὗτος δικαιο- σύνην, τὴν τοῦδε δὲ σὺ ῥητορείαν.