Epistulae

Libanius

Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.

Λουκιανὸς ὁ οὐ πάντα εὐτυχὴς αὐτὸς μὲν οὐκ ἐτόλμησέ μοι προσελθεῖν, οὕτως ὧν προήχθη ποιῆσαι κατεγνώκει, τὸν δὲ ἐμοί τε καὶ σοὶ φίλτατον καὶ ᾧ μὴ χαριζόμενος αἰσχυνοί- μην ἄν, Παγκράτιον τὸν ἄρχειν ἐπιστάμενον καὶ λέγειν καὶ ᾧ τὸ τιμᾶσθαι κατὰ τοὺς τρόπους μᾶλλον ἢ τὴν δόξαν ἐγένετο τοῦ πατρός, οὗτος δὴ ὁ Παγκράτιος ἐκέλευέ με συγγνώμην αἰ- τεῖν ἐν γράμμασι τῷ μὲν μεμφόμενος, σὲ δὲ δώσειν ἐλπίζων.

ὃ δὲ Λουκιανὸς εἱστήκει σιγῇ κύπτων εἰς γῆν καὶ ἠλέησα τὸν ἄνθρωπον ὁμολογοῦντα τῷ σιγᾶν μηδὲν ἔχειν εἰπεῖν.

δέο- μαι δή σου, μᾶλλον δὲ τοσοῦτον ὑπειπὼν εἶτα δεήσομαι. τὸν [*](4 Vii α', σλη'. Va γ', νδ'. vo γ', νδ'. S δ', μ΄. Vind οα'. D σλ(?). Be οδ) [*](1 cf. ad t, V 63, 11 2 Xen. vect. 4, 14. Plut. Nic. 4, 2 3 cf. t. VII 64, 1 5 Seeck 244. 376. Silomon 48 6 Seeck 29 9 Seeck 230 11 Seeck 372 16 cf. t. III 16, 9 | cf. ep. 1411. t. II 1.36,2. Thuc. I 137,1) [*](1 τε om Be Wolf Ι ἰσχνόμαχος S WVind | χρημάτων Vo sed η ex ω corr m3 2 ἐμοὶ — 3 Δάον om SWVind τέλος su- prascr V5 3 δάον VVaVoBe Wolf sequitur ep. 636 in V cf. Seeck 28 sq. 7 οὗτος Be sed οὕτως suprascr m2 7 τὸν— 12 γράμμασιν praemissis verbis παραδείγματα τῆς ἐναλλαγῆς ταύτης ἄλλα τε πολλὰ καὶ τάδε Λιβάνιος (post t. IV 333, 17 — 834, 1 et t. II 253, 19—254, 6) καὶ ἑτέρωθι citat schol. (i. e. Thomas Μ. secundum Dindorfium schol. Eur. I p. XVII sq. et Elspergerum Philol. Suppl. XI, 25) ad Eur. Phoen. 290 (ed, Beck t. III 84) 7 τὸν] ὁ Vind D 8 τε inserui e libria om schol Eur Wolf Ι φίλτατος VindD 9 παγκράτιος VindD Ι οἶσθα post Παγκράτιον inserendum coni Re | ὁ et ἐπιστάμενος VindD 10 τῆς δόξης schol Eur 11 ἐκέλευσέ μοι schol Eur 12 τοῖς ante γράμμασι S VindD schol Eur | γράμμασιν Va schol Eur Ι ταύτη ante δώσειν VindD 14 τῷ σιγᾶν reposui e libris sed ῶ ex ὁ corr Be2 τῇ σιγῇ Wolf 15 δή Be sed ή ex εῖ corr m2)

248
Ἄδμητον ὅταν εὑρίσκῃς σώζοντα τὸν ἐχθρὸν καὶ τοσοῦτον ἀπ- έχοντα τοῦ ποιῆσαι τὸν Θεμιστοκλέα κακῶς ὥστε καὶ συμ- πράττειν, ὅπως ἥξει τάχιστα οἷπερ ὥρμητο, καίτοι γε οὐκ ἦν ἄδηλον ὡς ἐν τῷ βοηθεῖν ἐκείνῳ λυπεῖν ἦν τοὺς ἐξαιτοῦν- τὰς, οἱ δὲ ἦσαν αἱ μέγισται Ἑλληνίδων πόλεων, ἀλλ’ ὅμως τὴν ἱκετείαν τοῦ δυσμενοῦς ᾐδέσθη μᾶλλον ἢ τὸν κίνδυνον ἐφοβήθη — πότερον οὖν τῇ φιλανθρωπίᾳ τὸν βασιλέα τῶν Μολοττῶν εἰς ἀναισθήτους τίθης ἢ θαυμαστὸν ἄγεις τῇ με- γαλοψυχίᾳ καί σοι δοκεῖ διὰ τοῦτο μᾶλλον ἂν εἰκότως ἢ τὴν ἀρχὴν μακαρίζεσθαι

νῦν δή σου δέομαι μιμήσασθαι ἃ θαυ- μάζεις καὶ τὴν πρὸς τοῦτον ὀργὴν ἀνελεῖν διὰ τοὺς φίλους ἢ τηροῦντα ταύτην ἀνιᾶσαι τοὺς φίλους.

ἠδίκει Λουκιανός, αὐτὸς τοῦτό φησιν, ὥστ’ οὐδὲν δεῖ κατηγόρου. τί γὰρ ἔ τις ἐλέγχοι τόν γε ὁμολογοῦντα; καιρὸς οὖν τῆς συγγνώμης οὗτος τοῦ μὲν ἐν ταῖς αἰτίαις οὔτ’ ἀρνουμένου καὶ κατεσθίοντος ἀντ’ ἐκείνων αὑτόν, τῶν δὲ τὰ σὰ βουλομένων εὐδοκιμεῖν συν- δεομένων ἡμὶν σοῦ τ’ εἰκότως ἂν μήθ’ ἡμᾶς ἀτιμάζοντος δί- κην τε οὐ ζητοῦντος παρὰ τοῦδε μείζω τοῦ πεπεῖσθαι τοῦτο αὐτόν, ὡς ἄρα ὀφείλει τὴν ἐσχάτην.

ἦν μοι ῥᾷστον ἐπιτεί- νεῖν τὴν ἐπιστολήν, ἀλλ’ ἔδεισα μὴ οὐ δόξῃ φίλου πρὸς φίλον [*](1 ὅτ’ ἂν Va Ι εὑρίσκῃς Be sed ῃ ex οι corr m2 3 ἥξῃ Va VoVindBe Wolf Ι οἷπερ in marg S οἵπερ Va Ι γε inserui e VindD om VVaVoSBe Wolf 7 πότερον V sed v in ras corr m5 πότερ’ VaVo Ι οὖν om VVind Ι τῇ φιλανθρωπίᾳ om Vind D 8 μολοττῶν Be sed e μωλωτὸν corr m2 | ἀναισθήτους Be sed αισ in ras m2 | τῆς μεγαλοψυχίας VindD 9 διατοῦτο Va Vind 10 ἃ om D 11 ὀργὴν sed ex ὁρμὴν corr m2 διὰ τοὺς φίλους ἀνελεῖν D 12 ἀνιᾶσαι V sed ~ e corr m5 signum interrogationis post λουκιανός Vind 13 τοῦτο Vo sed το inser m5 14 ἐλέγχοι Be sed οι in ras m2 | οὖν om Be 16 αἰτίασ Va 16 ἀντὶ τούτων Vind D | ἐκείνων Be sed ex ἐκεῖνον corr m2 Ι αὑτόν om Be αὐτὸν Va 17 ἡμῖν scripsi ἡμῶν libri Wolf 18 δὲ D Wolf Ι τοῦτο scripsi e Be τοῦτον reliqui libri Wolf 19 ὀφείλοι Va | τὴν ἐσχάτην ὀφείλει Vind D Ι ἐσχάτην Be sed εσχ in ras m2 Ι ἐπιτείνειν scripsi e VVoS Vind ἀποτείνειν Va Wolf ἀποτέιν Be sed ει et ω corr m2 ἐκτείνειν D 20 δόξει VoBe sed in hoc ει in η corr m2)

249
εἶναι τὸ μῆκος. τοῖς γὰρ οὕτως ἔχουσι πρὸς ἀλλήλους ἀρκεῖ καὶ νεῦσαι. οὔκουν προσθήκης, ἀλλ’ ἀπολογίας μᾶλλον τοῦ τοσαῦτα εἰρῆσθαι.