Epistulae

Ἐγώ σου μέλλων αἰτιᾶσθαι τὸ χαίρειν ἀγροῖς καὶ νομί- ζων οὐκ εἶναί σοι λόγον, ὅς δείξει τὸν ἐκεῖσε δρόμον εὔλογον, [*](13 Vii α΄, ιζ΄ (debebat esse ις΄). Vo α΄, δ΄. S ε΄, ια΄. pr) [*](7 sq. Il. β 196 11 Plat. leg. I p. 624 Α sq. Min. p. 319 C. sq. cf. Richtsteig, Libanius qua ratione Platonis operibus usus sit 14 cf. ep. 1284 | Seeck 92 II. 352. Silomon 23) [*](2 τὰ inserui cum V 2 om VoS ViD edd 8 ἀγαθὸν D | ἄλλως—4 ἀφιέναι praemissis verbis τίμημα ἡ τιμωρία. ὁ αὐτὸς (cf. ad p. 19, 7) ἐν ἐπιστολὴ τῇ Πρότερον μὶν ἐθαύμαζον laudavit Thom. M. s. v. τιμῶ p. 350, 3 R | ὅτι Thom 4 ἔχη Vi 6 ἐξηπα- τηκότων scripsi e VSD ἠπατηκότων Vo Par. 3036 (Boiss. Anecd. IV 308) edd 7 μέγας om ViD 8 ὑπάρχων scripsi e VSViD et Par. 3035 (Boiss. Anecd. II 269) ut coni Re ὑπάρχει Vo edd | ἄνδρα D 10 αὐτοῦ V Vo ViD Wolf | μίνω ante παῖδα D 11 τοῦ ante διός Vo edd | ἐννάτου VoD | ὦν et νόμων scripsi ὃν et νόμον libri sed in ὧν et νόμων corr V 4 οὓς et νόμους edd 12 ὃν scripsi e V ViD οὓς Vo edd οὗ S | μὴ ante κινεῖσθαι VoS ViD edd delevi „aut μὴ est del. et suffragatur cod. Vatic. [i. e. V] aut leg. μὴ κεῖσθαι“ Re 15 σοι S)

ἴσως που τοιοῦτος ἦν ὁ κῆπος ὁ δόξας μῆλα δεδωκέναι χρυσᾶ, ἃ χρυσᾶ μὲν οὐκ ἦν, οὐ γὰρ οὗτος φυτῶν νόμος, διὰ δὲ κάλλος ἐκτήσατο τὴν ἀπὸ τοῦ χρυ- σοῦ φήμην. ἀλλὰ καὶ τοιαύτης οὔσης σοι τῆς ὀπώρας κατὰ τὴν ὥραν ἐκράτει τὰ γράμματα· τοσοῦτον ἄνθους μετεῖχε.

θεράπευε δὴ θεοὺς ἐφόρους γεωργίας. δεῖ δέ σε οὐ πονεῖ- σθαι τοῖς ἀναθήμασι. μὴ γὰρ δὴ ἔστω τούτων ὧν ἐργάζεται χρυσοχόων τέχνη, ἀλλ’ ἀφ’ ὧν ἔδοσαν τιμάσθων. εὖ οἶδα γάρ, ὡς ἥδιον αὐτοῖς χρυσίδων βότρυες ἐξημμένοι τῶν ἀγαλ- ματω ν.

Οὐδ’ αὐτὸς ὁ νέος ἄνευ λογισμοῦ παρ’ ἡμᾶς ἧκεν, ἀλλ’ εἰδὼς τὸν αὑτοῦ θεῖον ἐμέ τε φιλοῦντα καὶ ὑπ’ ἐμοῦ τιμώ- μενον ἥκων δὲ εὗρεν ἅπερ ἤλπισεν εἰ μέντοι καὶ λόγων ἰσχύν, οὐκ οἶδα, τὴν δ’ οὖν εὔνοιαν τοσαύτην ὅσην ἄν. εἰ σὺ τοὐμὸν ἔπραττες, ἔνειμας αὐτῷ φανέντι.

λόγων μὲν οὖν ἔχεται πάλαι μὲν αὐτῶν ἧφθαι δοκῶν, νῦν δὲ ὡς ἀληθῶς [*](13 Vii α΄, ιζ΄. Vo α΄, ε΄. S ε΄, ιβ΄. pr) [*](1 cf. ep. a me editam ann. philol. Fleck. 1876, 504 3 sq. cf. ep. 36. t. VIII 486, 7 11 cf. ep. 1267. Dem. Androt. p. 617, 20) [*](14 Seeck 117. 362. Silomon 19 16 cf. ep. 24) [*](1 οἷον Wolf 2 μεταβάλλων Wolf 3 ἀπανίστασθαι S 4 χρυσᾶ, ἃ om Vo | ἃ om edd | γὰρ post μὲν inser Vo 2 7 χώ- ραν Vo sed χ eras et ‘supra ω m 2 8 θεοί ἔφοροι S 11 ἥ- διον — ἀγαλμάτων praemissis verbie χρυσίδες κυρίως αἰ ἀνα- τιθέμεναι τοῖς θεοῖς χρυσαῖ φιάλαι. Λιβάνιος ἐν ἐπιστολὴ lau- davit Thom. M. s. v. χρυσίδες p. 396, 6 R | κάλλιον Thom 16 αὐτοῦ libri sed ’ in ‘ corr Vo 2, pr 17 δὲ del Vo 3 20 Vo sed ὲ in ’ corr m 2 δ’ Wolf)

Πῶς δ’ οὐκ ἔμελλον ἡδέως ὄψεσθαι νέον μητρός τε ἀγαθῆς υἱὸν καὶ ἀδελφιδοῦν ἀνδρὸς πόλεων τε σωτῆρος καὶ ἡμῖν ἐπιτηδείου φυγήν τε καλὴν καὶ παρ’ ὑμῶν πεφευγότα καὶ ἣν μόνην ἐπαινεῖν ἀνάγκη; τὸ γὰρ ἐπὶ κτήσει λόγων ἀφεἱ- ναι πατρίδα καὶ αὐτῇ τῇ πατρίδι καλόν, ἣν ἀπὸ τῶν λόγων ὁ φυγὰς ἕξει μεγάλην ποιεῖν.

ἀλλ’ ὥσπερ ἡμᾶς ἐπαινεῖς τῆς προνοίας ἧς εὗρεν ὁ δεῦρο ἥκων, οὕτω πεῖθε τὴν μητέρα λύειν αὐτῷ τὴν ἀπορίαν. οὐ γὰρ ἕξετε πικρῶς ἀπαιτῆσαι τὰς εὐθύνας, εἰ τὰ παρ’ ὑμῶν ἐλλείποι.

Οὐκ ἠμνημόνησα τῶν συνθηκῶν ἇί ἦσαν ἡμῖν περὶ γραμμάτων, ἀλλ’ ἐκωλύθην τὰς συνθήκας ἐμπεδῶσαι κακοῖς [*](8 Vii α΄, ιη΄. Vo α΄, ς΄, D ρβ΄. pr α΄, ιθ΄. Vo α΄, ζ΄. S β΄, λς΄. Vi ξγ΄. D λθ΄. pr) [*](9 Seeck 163. 152. Silomon 20 10 cf. ep. 28 20 Sievers 66. Seeck 180. 362. Silomon 20) [*](1 εἶναι Vo sed ζῆν suprascr m 3 3 οἴεσθαι S 5 αὐτοὺς Vo sed ῶ supra οὑς m 3 11 ἀνδρὸς del Vo 3 12 καὶ del Vo 3 om Wolf 15 ὁ om D | μεγάλην Vo sed ην in ras m 3 17 ἕξεται D | ἀπαιτῆ- σαι V sed η in ras m 5 18 εἴ τι Δ 20 τῶ αὐτῶ (i. e. Ὑγιεινῷ) Vi 21 ἡμῖν ἦσαν S Vi Wolf 22 γραμμάτων scripsi e V sed γραμ in ras m 5, Vo sed gram in ras e πραγ m 2 πραγμάτων S Vi D edd | ἐμπεδῶσαι τὰς συνθήκας Vi)

πρῶτον μὲν γὰρ ἡ κεφαλή με καταβαλοῦσα εἶχεν αὐτὴ δεζ͂αμένη πλῆθος ἰλίγγων καὶ οὐκ ἦν οὔθ’ ἡμῖν ὔτε τοῖς ἰατροῖς θαρρεῖν. εἶτ’ ἐκεῖθεν ἐπὶ τὴν κοιλίαν τὸ δεινὸν καταβὰν ῥεύματα ἐμιμεῖτο ῥυάκων, τὸ δὲ ἐπισχῆσον οὐκ ἐφαί- νετο. καὶ τούτοις τοιούτοις οὖσι προσετέθη Λήμνιά φασι κακά. μᾶλλον δέ, μικρόν τι εἶπον τὸ πτῶμα Νικομηδείας δὴ λῶσαι βουληθεὶς τοῖς ἐν Λήμνῳ κακοῖς.

διὰ τοιούτων τὸ θέρος ἐλθόντες νῦν φαρμάκου πόσει τὸ σῶμα κουφίσαντες ἐπιστέλλομέν σοι τῆς μὲν σιγῆς τὰς αἰτίας ἀποδιδόντες, κινεῖν δέ σε πρὸς τὰ ἡμέτερα τόν γε οἴκοθεν ὡρμημένον οὐκ ἀξιοῦν- τες, ὡς ὅστις τινὰ παρακλήσεσιν ἐπεγείρει, κατεγνωκὼς ἀργίαν τοῦτο ποιεῖ