Epistulae

Δεῖταί σου δι’ ἡμῶν Ζηνόβιος ὑπὲρ τοῦ πατρός. ἔστι δὲ ὁ μὲν πατὴρ ἐν Ἐλούσῃ, παρ’ ἡμῖν δὲ ὁ νεανίσκος πρόθυμός τε περὶ τοὺς φίλους καὶ χαλεπὸς ἐχθροῖς. τοῦ δὲ αὐτῷ μετεῖ- ναι παιδείας ἔστω σοι σημεῖον ἡ περὶ τοὺς γονέας φροντίς.

ἂν μὲν οὖν ἐπελθόντος ἀκούσῃς, δι’ αὐτὸν τὸν πατέρα τι- μήσεις· ἴως δὲ ἄπεστι κατὰ τοὺς λόγους, ἐμοὶ ταύτην δίδου τὴν χάριν.

Καλῶς ποιεῖς φίλον τέ με νομίζων καὶ ἐπιστέλλων, εἰ καὶ μήπω συνεμίξαμεν, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς πάλαι τέ σε φιλῶ διὰ [*](1 Vii α', ρν'. Va β', ογ'. Vo β', ογ' α', ρνα'. Va β', οδ'. Vo β', οδ' α', ρνβ'. Va β', οε'. Vo β', οε') [*](2 Sievers 83 not. 76 et 78. Seeck 73. 367. Silomon 36) [*](8 Seeck 213 7 Seeck 196 10 Seeck 112. 367 11 Seeck 316 19 Seeck 315. 367. Silomon 36) [*](8 καὶ ante ἄλλα V Va Vo sed in hoc del m4 15 διαυτὸν Va δι’ αὐτοῦ Re Not (cod. Bodl. Dorvill. Χ I. 4. 27) | coni Wolf)

ἡ δέ, ὡς ἔοικε, πείθεταί τε καὶ διαλλάττεται· τοιοῦτος ἥκει λόγος περὶ τῆς ὅλης σκευωρίας ὡς αὐτίκα δέχεται λύσιν. τῇ τε οὖν ἐλπίδι κουφίζου καὶ προσδέχου τὸ ἔργον.

ὁ δὲ δοὺς ἡμῖν τὰς ἐπιστολὰς βραδέως τε ὡμολόγησεν ἥκειν καὶ ἐμέμφε- το τοὺς τοὺς ἀνέμους μέμφου δὴ καὶ αὐτὸς ἀντὶ τῶν τοὺς ἀνέμους.

Ἀλλ’ ἡμεῖς σε τάττομεν ἐν τοῖς Μουσικοῖς χοροῖς, ἐπεὶ καὶ αὐτὸ τοῦτο παιδείας μέρος τὸ τοὺς πεπαιδευμένους θαυ- μάζειν εἰδέναι. τῆς δὲ τοῦ παιδὸς εἵνεκα φύσεως τοῖς θεοῖς ὁμολόγει χάριν, καὶ γὰρ ἀγχίνους καὶ μνήμων καὶ τῶν βου- λομένων μανθάνειν ἥ τε φωνὴ χρόνῳ πρὸς τὸ κάλλιστον ἥξει, δηλοῖ γάρ.

ἀλλὰ μὴν ὅ γε παιδαγωγὸς πατρὸς οὐ χείρων κατὰ τὴν εὔνοιαν. ᾧ κἂν ὅτι πλεῖστα δῷς, μικρὰ ἴσῃ. τὸ δ’ ἡμέτερον πρὸς τοὺς φοιτῶντας ὁποῖον, ἐγγὺς ὁ φράσων ὁ σὸς συγγενής τε καὶ ἄρχων. εἰ δὴ ὅλως ἐγώ, πρό- θυμός τις πρὸς ὑμᾶς.