Epistulae

Ἀλλ’ εἰ τὴν μίαν ἐπιστολὴν φάσκεις πολλάς, οὐ ταύτην γε ἔλαβον μόνην, χρηστὸς δὲ εἶ ψευδόμενος· ὁμολογεῖς γὰρ ὃ πεποιηκέναι χρῆν.

ἡμεῖς δὲ νῦν μᾶλλον ἐπιμελούμεθα τοῦ παιδίου νομίζοντες δεῖν καὶ τὸ σὸν εἰσφέρειν αὐτῷ. καὶ ἔστι τῆς συμμορίας ὁ κράτιστος, ἴσως μὲν καὶ διὸ τὴν φύσιν· οὐ μικρὸν δὲ καὶ ὁ παιδαγωγὸς ἀπειλῶν, παρακαλῶν, ἐπεγείρων, συνδιαταλαιπωρῶν, ἀνὴρ ἐλάττω τάξιν τῆς προσηκούσης σὴν χάριν ὑπομένων.

ἃ δὲ ὑπὲρ Ἀλβανίου μηνύεις, καὶ ἥδιστά [*](12 VII α΄, ρκ΄; I ε΄, ρμζ΄ (fol. 369v). Va β΄, μγ΄ μγ΄. Vo β', μγ) [*](4 Theogn. 910 13 Seeck 47. 366. Silomon 36 20 Plat. Crit. p. 45 D 21 Seeck 50) [*](8 μὶν scripsi με V Va Vo sed in hoc μοι suprascr m3 μοι coni Re 10 ἀπέσταλκα V Va Vo sed in hoc ς add m4 14 φάσκεις inserui e VII om VI Va Vo Wolf | καλεῖς πολλὰς inser. Vo3 Wolf delevi | οὐ scripsi e VII ὡς VI Wolf | ταύτην VI sed v eras ταύτῃ Va 15 λαβὼν VII | VII μόνη VI Va | δὲ inserui e Vi Va Vo sed in hoc del om Vii Wolf 16 ἐχρῆν Vi 17 παιδός Vi | νομίζων 21 περὶ Wolf | Ἀλβανίου scripsi e VI ἀλβινίου VII Va Vo cf. ep. 140)