Fragmenta

δαίμων γάρ τις μεγίστη τέτακται, ὦ τέκνον, ἐν μέσῳ τοῦ παντός [εἰλουμένη], πάντα περ⟨ι⟩ορῶσα τὰ ἐπὶ γῆς γινόμενα ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων. καθάπερ ⟨γὰρ⟩ ἐπὶ τῆς θείας τάξεως ⟨ἡ⟩ [πρόνοια καὶ] ἀνάγκη τέτακται, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν

ἐκείνΗ μὲν γὰρ κρατεῖ τὴν τάξιν τῶν [[ὄντων]] ⟨ἄνω⟩, ὡς θείων ⟨⟨ὄντων⟩⟩, καὶ ἁμαρτεῖν μὴ θελόντων μηδὲ δυναμέναωνἀδύνατον γὰρ τὸ θεῖον πλανηθῆναι· [ἐξ οὗ καὶ τὸ ἀναμάρτν⟨το⟩ν συμβαίνει·] ἡ δὲ δίκη τέτακται τιμωρὸς τῶν ἐπὶ γῆς ἁμαρτανόντων.

ἀνθρώπων γὰρ γένος ⟨ἁμαρτητικόν⟩, ἅτε θνητὸν ὂν καὶ ἐκ κακῆς ὕλης συνεστός· [καὶ μάλιστα ἐκείνοις συμβαίνει τὸ ὀλισθαίνειν, οἷς θεοπτικὴ δύναμις οὐ πρόσεστιτούταων δὲ καὶ μάλιστα ἐπικρατεῖ δίκη·] καὶ τῇ ⟨μὲν⟩ είμαρμένῃ ὑπόκειται διὰ τὰς τῆς γενέσεως ἐνεργείας, τῇ δὲ δίκῃ διὰ τὰς ἐν τῷ βίῳ ἁμαρτίας.

Ὀρθῶς μοι πάντα εἶπας, ὦ πάτερ. ἀλλ᾽ ἔτι με ἀνάμνησον τίνα ἐστὶ ⟨τῶν ἐν ἡμῖν ἀσωμάτων⟩ τὰ κατὰ πρόνοιαν, καὶ τίνα ⟨τὰ⟩ κατ᾽ ἀνάγκην ὁμοίως, καὶ ⟨τὰ⟩ καθ᾽ εἱμαρμένην.—

Ἔφην εἶναι ἐν ἡμῖν, ὦ Τάτ, τρία εἴδη ἀσωμάτων. καὶ τὸ μέν τι ἐστὶ νοητὸν ⟨...⟩. τοῦτο μὲν οὖν ἀχρώματον, ἀσχημάτιστον, [ἀσώματον,] ἐξ αὐτῆς τῆς πρώτης [καὶ] νοητῆς οὐσίας ⟨...⟩.

ἔϲτι δὲ [[καὶ]] ἐν ἡμῖν ⟨⟨καὶ⟩⟩ ⟨⟨ἕτερον εἶδος⟩⟩ ⟨ἀσωμάτων,...⟩. [τούτῳ ἐναντίαι σχηματότητες] [τοῦτο ὑποδέχεται.] τὸ γοῦν ⟨ἄλογον⟩, κινούμενον ὑπὸ τῆς νοητῆς οὐσίας, πρός τινα λόγον ⟨κινεῖται⟩, καὶ [ὑποδεχθὲν] ⟨οὕτω κινηθὲν⟩ εὐθέως μεταβάλλεται εἰς [[ἕτερον εἶδος]] [κινήσεως] [τοῦτο δὲ] εἴδωλόν [ἐσ]τι τοῦ νοήματος τοῦ δημιουργοῦ.