Cebetis tabula

Ὁρῶ. ἀλλὰ τίς ἐστιν αὕτη; ἔφην.

Ἀπάτη καλεῖται, φησίν, ἡ πάντας τοὺς ἀνθρώπους πλανῶσα.

Εἶτα τί πράττει αὕτη; Τοῦς εἰσπορευομένους εἰς τὸν Βίον ποτίζει τῇ ἑαυτῆς δυνάμει.

Τοῦτο δὲ τί ἐστι τὸ ποτόν;

Πλάνος, ἔφη, καὶ ἄγνοια.

Εἶτα τί;

Πιόντες τοῦτο πορεύονται εἰς τὸν Βίον.

Πότερον οὖν πάντες πίνουσι τὸν πλάνον ἢ οὔ;

Πάντες πίνουσιν, ἔφη, ἀλλʼ οἱ μὲν πλεῖον, οἱ δὲ ἧττον. Ἔτι δὲ οὐχ ὁρᾷς ἔνδον τῆς πύλης πλῆθός τι γυναικῶν ἑτέρων παντοδαπὰς μορφὰς ἐχουσῶν;

Ὁρῶ.

Αὗται τοίνυν Δόξαι καὶ Ἐπιθυμίαι καὶ Ἡδοναὶ καλοῦνται. ὅταν οὖν εἰσπορεύηται ὁ ὄχλος, ἀναπηδῶσιν αὗται καὶ πλέκονται πρὸς ἕκαστον, εἶτα ἀπάγουσι.

Ποῦ δὲ ἀπάγουσιν αὐτούς;

Αἱ μὲν εἰς τὸ σώζεσθαι, ἔφη, αἱ δὲ εἰς τὸ ἀπόλλυσθαι διὰ τὴν ἀπάτην.

Ὦ δαιμόνιε, ὡς χαλεπὸν τὸ πόμα λέγεις.