De materia medica

Dioscurides Pedianus

Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.

1 κέστρον τὸ καλούμενον ψυχρότροφον, ἐπειδὴ ἐν τοῖς ψυχροτάτοις εὑρίσκεται τόποις, ὅ ῥωμαῖοι βεττονίκην ἢ ῥουσμαρίναν [*](1 RV: κέστρον.) [*](7 SIM.: Pl. XXV 84.) [*](7 EXC.: Orib. XI s. v. (κέστρον — ἐλλεβόρου); Gal. XII 23 (unde Aet. I s v. Paul. Aeg. VII 3 s. v.): Ps. Ap. 1; Ps. Orib. III 44; A. Mai l. s. VII 431 (e Ps. Ap. et D. lat.).) [*](7 TEST.: Paul. Aeg. VII 3: βεττονίκη . . . . ἔστι δὲ καὶ παρὰ Ῥωμαίοις ἄλλη τις βεττονίκη καλουμένη, ἦν ὁ Διοσκουρίδης κέστρον ὀνομάζει, ἄλλοι δὲ ψυχρότροφον διὰ τὸ χαίρειν τοῖς ψυχροῖς τόποις μηδὲν ὅμοιον ἔχουσα τῇ προειρημένῃ πλήν τῆς ἐνεργείας. πρὸς δὲ τῷ κινεῖν σὔρα καὶ πρὸς ἄλλα πολλὰ ποιεπι, καὶ μάλιστα ἡ μὲν ῥίζα αὐτῆς μεθʼ ὑδρομέλιτος ποθεῖσα ἔμετον κινεῖ, τὰ δὲ φύλλα κοιλίαν ὑπάγει.) [*](1 tit. ΠΕΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟϹΚΟΥΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩϹ ΠΕΡΙ ΥΛΗϹ ΙΑΤΡΙΚΗϹ ΛΟΓΟϹ ΤΕΤΑΡΤΟϹ P: πεδακίου διοσκουρίδου ἀναζαρβέως περὶ ὕλης ἰατρικῆς λόγος τέταρτος FHADi: τάδε ἔνεστιν ἐν τῶ τετάρτω βιβλίω διοσκουρίδου περὶ τῶν λελεγμένων βοτανῶν καὶ ῥίζῶν οὔτως ἡ ὀνομάσία. καὶ τοῦτον περοσευχέριαν ἑκάστου τῶν ζητουμένων (sequ. ind. capp. ρπθ) E 2 τρισὶ βιβλίοις FHADi: τρισὶν ὧ E 8 ἀλαίου E (post δένδρων inser. ἐλαίων E) 5 ἐν δὲ E (δὲ eras. E2) 6 τε om. FHADi) [*](7 num. cap. υογ ODi: α E tit. περὶ κέστρου FAHDi: cestros Pl. τὸ καλ. φυχρ. om. N ψυχοτρόφον E: ψυχότροφον FHADiGal.: psicrotrofon Dl: spani spichtrofos Ps. Ap.: psychrotrophon Pl. 8 ὃ] τοῦτο RDi βετο- γίκην FHADiGal: οὐτεπονίκην C ἢ ῥουσμαρίναν om. REDl: del. V: fort. ῥουσμαρῖνον cf. D, III 75) [*](9 C fol. 194v: N fol. 89 marg. adscr. τὸ λεγόμενον βγεττονίκη C (m. rec))

168
καλοῦσι. πόα ἐστὶ καυλὸν ἔχουσα λεπτόν, πήχεως τὸ ὕψος ἢ καὶ μείζονα, τετράγωνον, φύλλα μακρά, ]αλακά, ὅμοια δρυΐ, τὴν περιφέρειαν ἐσχισμένα, εὐώδη, μείζονα δὲ τὰ πρὸς τῇ δίζῃ· ἐπ᾿ ἄκρῳ δὲ τῳ καυλῷ ἔνεστι τὸ σπέρμα ἐσταχυωμένον ὥσπερ θύμβρας. ταύτης τὰ φύλλα χρή συλλεγόμενα ξηραίνειν, ὦν ἐστι καὶ ἡ πλείων χρῆσις.

2 ῥίζαι δὲ ὕπεισι λεπταὶ ὡς ἐλλεβόρου, αἴτινες ἔμετον φλεγματώδη κινοῦσι μεθʼ ὑδρομέλιτος πινόμεναι. τῶν δὲ φύλλων δίδόται πρὸς σπάσματα καὶ ῥήγματα καὶ πρὸς τάς ἐν ὑστέρᾶ διαθέσεις καὶ πνίγας ὑστερικὰς δραχμῆς μιᾶς ὁλκὴ μεθʼ ὑδρομέλιτος ἢ ὕδατος, θηριοδήκτοις δὲ ὁλκαὶ τρεῖς μετʼ οἴνου κοτυλῶν δυεῖν. καταπλασσομένη δὲ ἡ πόα ὡφελεῖ τούς θηριοδήκτους, καὶ πρὸς τὰ θανάσιμα ὁλκὴ μετʼ οἴνου ποθεῖσα ἁρμόζει· ἐὰν δέ τις προπίῃ, οὐδὲν βλαβήσεται λαβών θανάσιμον φάρμακον.