De materia medica
Dioscurides Pedianus
Dioscurides Pedianus. De materia medica, Volumes 1-3. Wellmann, Max, editor. Berlin: Weidmann, 1907-1914.
χρῶνται δὲ αὐτῇ καὶ οἱ ἐν Ηρακλείᾶ τῇ Ποντικῇ ὡς 2 ἀντιδότῳ, καὶ πρὸς ἀκόνιτον ποτίζοντες τὸ ἀφέψημα· καὶ καταπλάσσεται δὲ πρὸς τά προειρημένα μετὰ ἀλφίτων δεδευμένων τῷ ἀφεψήματι τῆς πόας. λεανθεῖσα δὲ σὺν σύκοις καὶ ἀντὶ καταποτίου διδομένη μαλάσσει κοιλίαν, μετὰ λεπίδος δὲ καὶ ῥητίνης ἀναληφθεῖσα καθαίρει. ἄγει δὲ καὶ τὰ ἀπὸ ὑστέρας προστεθεῖσα σὺν μέλιτι, διαφορεῖ καὶ σκληρίας μαστῶν καὶ τραύματα κολλᾷ καὶ ἕρπητας ἐπέχει μετά μέλιτος καταπλασσομένη.
ἔστι δὲ καὶ ἑτέρα χαμαίπιτυσ, κλάδους ἔχουσα πηχυαίους, 3 ἀγκυροειδεῖς, λεπτοκάρφους, κόμην δὲ ἐοικυῖαν τῇ πρὸ αὐτῆς καὶ ἄνθος, σπέρμα δὲ μέλαν· ὄζει δὲ καὶ αὕτη πίτυος. καὶ τρίτη τίς ἐστιν ἄρρην καλουμένη· ἔστι δὲ βοτάνιον ἔχον φυλλάρια [*](3 SIM.: Pl. l. s. 30 D. eup. II 56 (268) — Pl. l. s. — Pl. 29 eup. II 58 (270) — Pl. 29. 30 eup. II 102 (304) 109 (306) — eup. II 40 (264) — Nic. Al. 56 (ex Apollod.) Pl. Scrib. Larg. 187 cf. Nc. Th. 841 — eup. II 136 (327) — Pl. l. s. 30 — Pl. l. s. eup. II 77 (290) — eup. II 162 (177) — Pl. l. s. 30 (ubi serpentia corr.) 16 SIM.: P. XXIV 29.) [*](16 EXC.: Orib. XII s. v. (ἔστι — πίτυος).) [*](1 καὶ λιπαρώτερα om. N: post πυκνὰ transpos. Orib.: sed tenera et pin- guiora et aspera Dl 2 ἔχοντας N δὲ (pr) om. NDi λευκὰ καὶ μήλινα E: λευκόλινα (sic) Orib.: λεπτά, μήλινα ἢ λευκὰ Di ῥίζα NOrib.E κικωρίου N: κιχωρίου Di: κιχώριον FH 4 ἐπὶ — πινόμενα om, N ἰσχιάδας E ἰᾶται] θεραπεύει Di 5 πινομένη E 6 δυσουριῶσιν E post νεφριτικοῖς distinxi ἁρμόζον N: ἁρμόζη E 7 δὲ om. E καὶ om. NE ἐν τῇ FHA ὡς om. NEDi 8 καὶ (pr.) om. NDiE (add E2) ἀκόνιτα FHA καὶ (alt) om. NDi 9 δὲ om. E εἰρημένα NEDi μετὰ om. 0 ἀλφήτου δεδευμένου E: λελυμένων N 10 λεανθεῖσα — κοίαν om, N σὺν] τοῖς HA ἀντὶ om, PV 11 διδομένη] λαμβανομένη Di μετὰ μέλιτος δὲ καὶ λεπίδος EDi: μετὰ ῥητίνης δὲ καὶ λεπίδος FHA (καὶ μέλιτος add. A: superscr. H2) καὶ] ἢ N cf. Dl cum resina mixta et tepida (sic) et inposita sordida vulnera purgat 12 καθαίρει κοιλίαν N ἐν ὑστέρᾳ H: τῆς ὑστέρας E 13 διαφορεῖ δὲ NEDi μαστῶν om. E 16 nov. cap. (ρξυ) incip. E: item Di cum tit. περὶ ἑτέρας χαμαιπίτυος. init. ἑτέρα χαμαίπιτυς· ἔστι δὲ H: marg. ἄλλη add. P δὲ om. FHDi 17 λεπ- τόκαρφος Orib.: λεπτόκαρπος δὲ E (corr. E2) 18 ἄνθος λευκὸν EADi (superscr. H2) ἀπόζει Di ἔστιν δὲ καὶ τρίτη ἄρρην E καὶ (tert.) om. Orib. 19 τις om, 0rib. ἔστι δὲ om. Orib. βοτάνιον λεῖον ADi: λεῖον superscr. H2 (dittogr.) φύλλα ἔχων λεπτὰ E)
δύναμιν δὲ ἔχουσι καὶ αὗται ὁμοίαν τῇ προειρημένῃ, οὐ μὴν οὕτως πρακτικήν|.
[*](1 λευκὰ λεπτά Orib.A: λευκὰ om. E δὲ om. Orib. τραχύν] om, Orib.: παχύν Di λευκὸν δασόν Orib.: asta habens aspera et alba Dl 2 σπερμά- τιον Di δὲ (pr.) om. Orib. περὶ Orib. δὲ (alt) om. Orib. 4 αὐτὰ FE2DiH (αὐτή corr. H2) πρὸ αὐτῆς εἰρημένη E 5 μὴν] μέντοι E οὕτω ADi subscr. ΠΕΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟϹΚΟΥΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩϹ ΠΕΡΙ ΥΛΗϹ ΙΑΤΥΙΚΗϹ ΛΟΓΟϹ ΤΡΙΤΟϹ ΕΥΤΥΧΩϹ ΧΡΩ + ΙΩ. ΔΛΩΡ. P (i. e. Ἰωάννης διώρθωσα cf. Graux Rev, de philol. 1877, 257): πεδακιου διοσκουρίδου ἀναζαρ- βέως περὶ ὔλης ἀτρικῆς λόγος τρίτος· εὐτυχῶς χρῶ VF: τέλος τοῦ τρίτου βιβλίου HDi: ΔΙΟϹΚΟΥΡΙΔΟΥ ΠΕΡΙ ΥΛΗϹ ΒΙΒΛΙΟΝ ΤΡΙΤΟΝ E)