Dialexeis

Δεῖ [*](Ed. Duebn. p. 58) δὴ τὴν οὐσίαν τοῦ δαιμονίου, εἰ μέλλει ἔσεσθαι ἀθάνατος, μὴ διαλύεσθαι, μὴ σκεδάννυσθαι, μὴ τρέπεσθαι, μὴ ῥήγνυσθαι καὶ μεταβάλλειν, μὴ κόπτεσθαι· εἰ γὰρ πείσεταί τι τούτων, ἀπολεῖ τὸ ἀθάνατον.

Πῶς δʼ ἂν [*](51a)καὶ πάθοι, εἴπέρ ἐστιν τὸ δαιμόνιον | αὐτὸ ψυχὴ ἀποδυσαμένη [*](11 εἰ μέλλει ἔσεσθαι ἀθάνατος sq. cf. Plut. def. orac. 420 d ἔδει ἐν τῇ φύσει τοῦ μακαρίου τὸ ἄφθαρτον εἶναι ‖ 15 τὸ δαι- μόνιον αὐτὸ ψυχὴ sq. cf. Plut. de gen. Socr. 593 d def. orac. 431 b Diog. Laert. VII 151 Heinze Xenocr. 96 Thales Pythag. Plato ap. Aetium Diels doxogr. 307) [*](5 τὸ φθειρόμενον — 10 εἰς πῦρ n) [*](5 in mge infer. fol. 50 b (vet. schol. u) R!: τὸ φθειρόμενον τρέπεται διαλύεται τήκεται κόπτεται ῥήγνυται μεταβάλλει ὑπʼ ἀλλήλων ὕδατι ἡλίῳ σιδήρῳ ἀρότρῳ ὑπʼ ἀλλήλων τὰ στοιχεῖα πηλός κηρός φυτόν γῆ τὰ στοιχεῖα || 15 in mge dextr. fol. 51 a ση . . . . . . (vet schol. quattuor vers. marg. efficiens; erasum) R!) [*](5 ἢ τρέπεται om. φα (δΔ) | ἢ τήκεται om. B 〈ἢ ῥήγνυται〉 ἢ τήκεται Duebn. || 6 ἢ ῥήγνυται (post κόπτεται) om. Duebn. | μετα- βάλλει 〈καὶ τρέπεται〉 φα(δΔ) ‖ 6. 7 διαλύεται γὰρ ὡς nescio unde Duk. ‖ 10 ἐς πῦρ δΔ ‖ 12. 13 μὴ ῥήγνυσθαι. μὴ τρέπεσθαι Heins. (Duebn. ‖ 14 πείσεσθαί τε M | ἀπολεῖται K ‖ 15 καὶ πάθοι] καὶ θάνοι Heins. ἀποθάνοι Duk. | ταὐτό, ψυχῇ ἀποδυσαμένῃ Duebn. )

Ἐν γοῦν τῇ συστάσει τὸ μὲν σῶμα συνέχεται, ἡ δὲ ψυχὴ συνέχει· εἰ δὲ καὶ τὴν ψυχὴν ἕτερόν τι συνέχει, ἀλλὰ μὴ αὐτὴ αὑτήν, τί τοῦτο ἔσται, καὶ τίς ἂν ἐπινοήσαι ψυχὴν

ψυχῆς; Ὅταν γὰρ ἕτερον ὑφʼ ἑτέρου σώζηται συνεχόμενον, ἀνάγκη που παύσασθαι τὴν συνοχὴν ἐπὶ πρᾶγμα προελθοῦσαν συνέχον μὲν ἄλλο, συνεχόμενον δὲ ὑφʼ ἑαυτοῦ· εἰ δὲ μή, ποῖ στήσεται ὁ λογισμὸς προϊὼν εἰς ἄπειρον;

οἷον εἰ ξυνείη τις ὁλκάδα ἐν κλύδωνι ἐκ πέτρας ποθὲν καθωρμισμένην διὰ πολλῶν κάλων. ὧν ἕτερον ἐξ ἑτέρου συνεχόμενον τῇ ξυνδέσει τελευτᾷ ἐπὶ τὴν πέτραν, χρῆμα ἑστὸς καὶ ἑδραῖον.

Τοιοῦτον ἡ ψυχή· σῶμα ἐν σάλῳ ἀεὶ καὶ κλύδωνι νηχόμενον καὶ κραδαινόμενον καὶ σειόμενον συνέχει αὐτή, καὶ καθορμίζει, καὶ ἵστησιν· ἐπειδὰν δὲ ἀποκάμῃ τὰ νεῦρα ταυτί, καὶ τὸ πνεῦμα, καὶ τὰ ἄλλα τὰ ὥσπερ καλώδια, ἐξ ὧν τέως προσώρμιστο τῇ ψυχῇ τὸ σῶμα, [*](3.4 ἐν γοῦν τῇ συστάσει sq. cf. Heinze Xenocrates 100 ‖ 4 συ- νέχει vel συντείνει cf. Plut de gen. Socr. 588 e ‖ 9 συνέχον ἄλλο συνεχόμενον ὑφʼ ἑαυτοῦ similem ‘διχοτομίαν’ producit de mente or. 11. 8 h sq de discendo or. 10. 5 h ‖ 12 κάλων vi. or. 10. 8 c 15 τοιοῦτον ἡ ψυχή sq. simil. vi or. 13. 7 b | ἐν σάλῳ . . . κρα- δαινόμενον ═ or. 11. 7 h ‖ 18 τὰ νεῦρα . . ἐξ ὧν προσώρμιστο cf. Pythag. ap. Diog. Laert. VIII 31 δεσμά τε εἶναι τῆς ψυχῆς . . . τὰ νεῦρα | τὸ πνεῦμα sq. nam ψυχῆς ἄνεμοι οἱ λόγοι sec. Pythagor. (Diog. Laert. VIII 30) ‖ 1819 ὥσπερ καλώδια sq. cf. Plut. de gen. Socr. 588 ἡ ψυχὴ μυρίαις ὁρμαῖς οἷον ὕσπληξιν ἐν- τεταμένη ‖ 19 τὸ σῶμα . . ἐφθάρη vi. or. 10. 5 a) [*](1 ἣ] εἰ ΚN φα(θ) | καὶ (ante τῷ) om. φα(θ) ‖ 3 αὐτὴν K (eras. ν) φα(δ Δ) ‖ 3. 4 τῇ (ante συστάσει) om. K 6 αὐτήν BMN ἐπινοῆσαι MN non R ‖ 7 ἅτερον α(δ) ‖ 9 δʼ ὑφ᾿ Duebn. ‖ 11 ξυνίῃ Κ (-ίει) α(θ) ‖ 12 καλῶν BN (Dav.2) ‖ 13 συνδέσει Mα(δ) 14 ἑστὼς MNK α(δ))

Καὶ καλεῖται ἡ τοιαύτη ψυχὴ δαίμων ἤδη, θρέμμα αἰθέριον, μετοικισθὲν ἐκ γῆς ἐκεῖ· ὥσπερ ἐκ βαρβάρων εἰς Ἕλληνας, καὶ ἐξ ἀνόμου καὶ τυραννουμένης καὶ στασιωτικῆς πόλεως εἰς εὐνομουμένην καὶ βασιλευομένην καὶ εἰρηνικὴν πόλιν.