Hecala

Callimachus

Callimachus. Callimachus and Lycophron. Mair, A. W., Mair, G. R., editors. London: William Heinemann, 1921.

βουσσόον, ὅν τε μύωπα βοῶν καλέουσιν ἀμορβοί.

Suid. s.v.

μύωψ, . . . λέγεται παρὰ Καλλιμάχῳ ἐν Ἑκάλῃ· βοῦς σῶος (sic) μύωψ, ὁ τὰς βοῦς σοβῶν καὶ διώκων,

but the whole line is quoted more or less correctlyschol. Odyss. xii. 299and elsewhere, where it is attributed to Callimachus.

ὁππότε λύχνου δαιομένου πυρόεντες ἄδην ἐγένοντο μύκητες.

Choerobosc. in Theodos. (Bekker, Anecd. p. 1399); cf. schol. Arat. 976, schol. Aristoph. Vesp. 262.

οἵ νυ καὶ Ἀπόλλωνα παναρκέος Ἠελίοιο χωρὶ διατμήγουσι καὶ εὔποδα Δηωίνην Ἀρτέμιδος.

Schol. Pind. N. i. 3

Καλλίμαχος ἐν Αἰκάλῃ (sic)· οἵ νυ κτλ.

ναὶ μὰ τὸ ῥικνὸν σῦφαρ ἐμόν, ναὶ τοῦτο τὸ δένδρεον αὖον ἐόν περ.

Suid. s.v. σῦφαρ.So s.v. ναὶ μὰ τό.Schol. Apoll. Rh. i. 669.