Odae
Septuaginta
Septuaginta. The Old Testament in Greek According to the Septuagint.
Volume 3: Hosea-4 Maccabees, Psalms of Solomon, Enoch, The Odes. Swete, Henry Barclay, editor. Cambridge: Cambridge University Press,
1905
ὅτι παροξυνῶ ὡς ἀστραπὴν τὴν μάχαιράν μου, καὶ ἀνθέξεται κρίματος ἡ χείρ μου. καὶ ἐκδικήσει, καὶ ἀνταποδώσει δίκην τοῖς ἐχθροῖς, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἀνταποδώσει.
μεθύσω τὰ βέλη μου ἀφʼ αἵματος, καὶ ἡ μάχαιρά μου καταφάγεται κρέα, ἀφʼ αἵματος τραυματιῶν καὶ αἰχμαλωσίας, ἀπὸ κεφαλῆς ἀρχόντων ἐθνῶν.
εὐφράνθητε, οὐρανοί, ἄμα αὐτῷ, καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες οἱ ἄγγελοι θεοῦ· εὐφράνθητε, ἔθνη, μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, καὶ ἐνισχυσάτωσαν αὐτῷ πάντες υἱοὶ θεοῦ· ὅτι τὸ αἶμα τῶν υἱῶν αὐτοῦ ἐκδικεῖται, καὶ ἐκδικήσει, καὶ ἀνταποδώσει δίκην τοῖς ἐχθροῖς· καὶ τοῖς μισοῦσιν ἀνταποδώσει δίκην, καὶ ἐκκαθαριεῖ Κύριος τὴν γῆν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ. ροσευχὴ Ἄννας μητρὸς Σαμουὴλ. [*] (Regn.)
Ἐστερεώθη ἡ καρδία μου ἐν Κυρίχ·, [*] (ii.) ὑψώθη κέρας μου ἐν θεῷ μου· [*] (—10) ἐπλατύνθη ἐπʼ ἐχθρούς μου τὸ στόμα μου, ηὐφράνθην ἐν σωτηρίᾳ σου.
ὅτι οὐκ ἔστιν ἅγιος ὡς Κύριος. καὶ οὐκ ἔστιν δίκαιος ὡς ὁ θεὸς ἡμῶν, οὐκ ἕστιν ἄγιος πλὴν σοῖ.
μὴ καυχᾶσθε καὶ μὴ λαλεῖτε ὑψηλά, μηδέ ἐξελθάτω μεγαλορημοσύνη ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· [*] (40 ομνουμαι R την δεξιαν μ. R 41 om και εκδικησει R ανταποδωσω R bis εχθροις] μου R μισουσιν] + με R 42 φαγεται R om εθνων R 43 αυτω 2⁰] αυτον R οι αγγελοι] υιοι R υιοι] οι αγγελοι R εκδικαται R om δικην 2⁰ R αυτου 30] + (44) και εγραψεν Μρουσης την ωδην ταυτην εν εκεινη τη ημερα και εδιδαξεν αυτην τοις υιοις Ισραηλ εως εις τελος R III ([ς΄] T) om μητρος Σαμουηλ 2 om και ουκ εστιν δικαιος ως θεος ημων R 8 μηδε] και μη R) 818
[*] (A) ὅτι θεὸς γνώσεων Κύριος, καὶ θεὸς ἑτοιμάζων ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ.
τόξον δυνατῶν ἠσθένησεν, καὶ ἀσθενοῦντες περιεζώσαντο δύναμιν.
πλήρεις ἄρτων ἠλαττώθησαν, καὶ οἱ πεινῶντες παρῆκαν γῆν. ὅτι στεῖρα ἔτεκεν ἑπτά, καὶ ἡ πολλὴ ἐν τέκνοις ἠσθένησεν. [*] (§Τ)
Κύριος θανατοῖ καὶ ζωογονεῖ κατάγει εἰς ἅδοῦ καὶ ἀνάγει.
Κύριος πτωχίζει καὶ πλουτίζει, ταπεινοῖ καὶ ἀνυψοῖ
ἀνιστᾷ ἀπὸ γῆς πένητα, καὶ ἀπὸ κοπρίας ἐγείρει πτωχόν· τοῦ καθίσαι αὐτὸν μετὰ δυναστῶν λαοῦ, καὶ θρόνον δόξης κατακληρονομῶν αὐτοῖς.
διδοὺς εὐχὴν τῷ εἰχομένῳ. καὶ εὐλόγησεν ἔτη δικαίου. ὅτι οὐκ ἐν ἰσχύι δυνατὸς ἀνήρ·
Κύριος ἀσθενῆ ποιήσει τὸν ἀντίδικον αὐτοῦ· Κύριος ἄγιος. μὴ καυχάσθω ὁ σοφὸς ἐν τῇ σοφίᾳ αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω ὁ δυνατὸς ἐν τῇ δυνάμει αὐτοῦ, καὶ μὴ καυχάσθω ὁ πλούσιος ἐν τῷ πλούτῳ αὐτοῦ- ἀλλʼ ἡ ἐν τούτῳ καυχάσθω ὁ καυχώμενος. συνίειν καὶ γινώσκειν τὸν κύριον, καὶ σοιεῖν κρίμα καὶ δικαιοσύνην ἐν μέσῳ τῆς γῆς. Κύριος ἀνέβη εἰς οὐρανούς, καὶ ἐβρόντησεν· αὐτὸς κρινεῖ ἄκρα γῆς, δίκαιος ὧν. καὶ δίδωσιν ἰσχὺν τοῖς βασιλεῦσιν ἡμῶν. [*] (¶AΤ) καὶ ὑψώσει κέρας χριστοῦ αὐτοῦ [*] (RΤ) [*] (5 πληρης R 8 bis scr μετα δυναστων R R* (improb 1⁰ R¹?) και θρο- νον] εν θρονω R 9 ανηρ] + εν τη ισχυι αυτου T 10 καυκαυχασθω (4·) R vid κυνιειν] pr εν τω T αυτος] pr και R omI δικαιος ων R om και 7⁰ R διδωσιν] δωσει T) 819
ᾨδὴ Ἠσαίου. [*] (R) [*] (Isa.)
ᾍσω δέ τῷ ἠγαπημένῳ ᾆσμα τοῦ ἀγαπητοῦ τῷ ἀμπελῶνί μου. [*] (V.) ἀμπελὼν ἐγένετο τῷ ἠγαπημένῳ ἐν κέρατι ἐν τόπῳ πίονι· [*] (1—9)
καὶ φραγμὸν περιέθηκα, καὶ ἐφύτευσαν ἄμπελον ἐν σωρήκ. καὶ ᾠκοδόμησα πύργον ἐν μέσῳ αὐτῆς, καὶ προλήνιον ἔρυξα ἐν αὐτῷ· καὶ ἔμεινα τοῦ ποιῆσαι σταφυλήν, ἐποίησεν δὲ ἀκάνθας.
καὶ νῦν, ἄνθρωπος τοῦ Ἰούδα καὶ οἱ ἐνοικοῦντες ἐν Ἰερουσαλήμ κρίνατε ἐν ἐμοὶ καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ ἀμπελῶνός μου.
τί ποιήσω τῷ ἀμπελῶνί μου ἔτι, καὶ οὐκ ἐποίησα αὐτῷ; διότι ἔμεινα ἵνα ποιήσῃ σταφυλήν, ἐποίησεν δὲ ἀκάνθας.
νῦν δὲ ἀναγγελῶ ὑμῖν τί ποιήσω τῷ ἀμπελῶνί μου· ἀφελῶ τὸν φραγμὸν αὐτοῦ καὶ ἔσται εἰς καταπάτημα. καὶ καθελῶ τὸν τοῖχον αὐτοῦ καὶ ἔσται εἰς καταπάτημα.
καὶ ἀνήσω τὸν ἀμπελῶνά μου, καὶ οὐ μὴ τμηθῇ οὐδὲ μὴ σκαφῇ. καὶ ἀναβήσεται εἰς αὐτὸν ὡσεὶ εἰς χέρσον ἄκανθα· καὶ ταῖς νεφέλαις ἐντελοῦμαι τοῦ μὴ βρέξαι εἰς αὐτὸν ὑετόν.
ὁ γὰρ ἀμπελὼν Κυρίου σαβαὼθ οἶκος Ἰσραήλ ἐστιν, καὶ ἄνθρωπος τοῦ Ἰούδα νεόφυτον ἠγαπημένον· καὶ ἔμεινα τοῦ ποιῆσαι κρίσιν, ἐποίησεν δὲ ἀνομίαν καὶ οὐ δικαιοσύνην ἀλλὰ κραυγήν.