Quaestiones Convivales

ἔτι τοίνυν οἱ τὰ χρηστὰ τῶν πραγμάτων τοῖς λοιδορουμένοις ὀνόμασι μετὰ παιδιᾶς καλοῦντες, ἂν ἐμμελῶς ποιῶσιν, αὐτῶν μᾶλλον εὐφραίνουσι τῶν ἀπʼ εὐθείας ἐπαινούντων. καὶ γὰρ δάκνουσι μᾶλλον οἱ διὰ τῶν εὐφήμων ὀνειδίζοντες, ὡς οἱ τοὺς πονηροὺς Ἀριστείδας καὶ τοὺς δειλοὺς Ἀχιλλεῖς καλοῦντες, καὶ ὁ[*](καὶ ὁ] ὃ καὶ mei) τοῦ Σοφοκλέους Οἰδίπους[*](post Οἰδίπους lac. est 6-7 Vd 10 E. Fort. suppl. λέγων ʼταύτης cett.)---

ταύτης Κρέων ὁ πιστὸς οὑξ ἀρχῆς[*](ἀρχῆς X: 6 Vd 7 E χης) φίλος.

ἀντίστροφον οὖν ἔοικε γένος εἰρωνείας εἶναι[*](εἰρωνείας εἶναι *: εἶναι εἰρωνείας) τὸ περὶ τοὺς ἐπαίνους· ᾧ καὶ Σωκράτης ἐχρήσατο, τοῦ Ἀντισθένους τὸ φιλοποιὸν καὶ συναγωγὸν ἀνθρώπων εἰς εὔνοιαν μαστροπείαν καὶ συναγωγίαν[*](καὶ συναγωγίαν] del. W) καὶ προαγωγείαν[*](προαγωγείαν idem e Xen. Symp. 4, 52: ἀγωγίαν Ceterum post ὀνομάσας magna est lac. 46 Vd 53 E. Fort. excidit locus quidam Xenophonteus) ὀνομάσας. --- Κράτητα δὲ τὸν φιλόσοφον, εἰς πᾶσαν οἰκίαν εἰσιόντα μετὰ τιμῆς καὶ φιλοφροσύνης δεχομένων, θυρεπανοίκτην ἐκάλουν.